انائیت. [ اِ ئی ی َ ] ( ع مص جعلی ) منی. انانیت. ( فرهنگ فارسی معین ): فاذا تفحصت ، فلاتجد ما انت به انت الا شیئاً مدرکاً لذاته و هو انائیتک ، و فیه شارکک کل من ادرک ذاته و أنائیته. ( حکمةالاشراق ص 112 ). اذا تبین ان انائیتک نور مجرد و مدرک لنفسه... فیجب ان یکون الکل مدرکاً لذاته. ( حکمةالاشراق ص 120 ). و رجوع به همین کتاب ص 11 و 201 و 211 و 218 و انانیت شود.
