آنا گیفمن ( انگلیسی: Anna Geifman؛ زادهٔ ۳۱ اکتبر ۱۹۶۲ ) یک تاریخ نگار آمریکایی است. زمینه موضوعات تحقیقی علمی او شامل افراط گرایی سیاسی، تروریسم و تاریخ جنبش های انقلابی منجمله انقلاب روسیه است.
گیفمن در سال ۱۹۶۲ در سن پترزبورگ ( اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ) متولد شد و در سال ۱۹۷۶ به همراه پدر و مادرش به بوستون، ماساچوست مهاجرت کرد. او در سال ۱۹۸۴ از دانشگاه بوستون لیسانس گرفت و دکترای خود را از دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۹۰ تحت آموزش پروفسور ریچارد پایپس دریافت کرد. وی استاد تاریخ در دانشگاه بوستون بود، که در آن او در دوره هایی برای فارغ التحصیلان و کارشناسی در تاریخ روسیه سلطنتی، اتحاد جماهیر شوروی، تاریخ و روانشناسی و تروریسم معاصر تدریس می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
گیفمن در مورد تروریسم بنیادگراها در قرن بیستم و بیست و یکم، با تأکید بر الگوهای روانشناختی خشونت سیاسی از طریق تجزیه و تحلیل تطبیقی و نسبی، تحقیق کرده و می نویسد. به عنوان روان شناس تاریخی، او بر انگیزه رفتار افراطی و همچنین تأثیر وحشیگری سازمان یافته در زندگی روزمره و شرایط عاطفی غیرنظامیان در مناطق تحت تأثیر تروریسم متمرکز بوده است.
او از سال ۲۰۰۷ در اسرائیل زندگی می کرد و در دانشگاه برایلان کار می کرد.
گیفمن مقایسه بین گروه های تروریستی پیش از انقلاب روسیه و عاملان معاصر خشونت اسلامی را به صورت بحث در مورد تروریسم نگاشته است. وی مدعی است که در نقاط مختلف جهان، از جمله خاورمیانه، شبکه غیر متمرکز و غیررسمی سلول های رزمی بسیار شباهت به شبکه های سازمان های تروریستی پیش از انقلاب روسیه دارند که اغلب بدون ارتباط قوی با یکدیگر، ورای این حقیقت که همه در نگرش های پوچ گرایانه و مخرب خود ( و خود ویرانگر ) متشابه بودند. گیفمن ایدئولوژی های انقلابی را کم اهمیت بیان می کند، وی نه بر روی مبنای روشنفکری آنان متمرکز است بلکه بر جنبه های روانشناختی تروریسم که با مشکلات سختگیرانه در برخورد با بحران های هویت در رویارویی با مدرنیته و ماورا مدرنیته متمرکز می شود. او همچنین گرایش های جنایی را در میان رادیکال های روسی و تروریست های معاصر در سراسر جهان برجسته می کند.
به اعتقاد گیفمن، این ایده که بعهده گرفتن مسئولیت های دولتی توسط گروه هایی نظیر حماس و حزب الله باعث اعتدال و میانه روی آن ها خواهد شد، یک اشتباه است. درک بهتر از این که نتیجه چگونگی عملکرد نهایی گروه هایی که تروریسم را به عنوان یک تاکتیک مورد استفاده قرار می دهند، را می توان با نگاه به انقلاب اکتبر به دست آورد. او به موازی عملکرد حماس در ساخت نیروهای امنیتی خود و تأسیس بلشویکها و ساخت کاگ ب ( اولین پلیس مخفی شوروی، پیشقراول KGB ) به عنوان نخستین اولویت خود در مورد به دست آوردن قدرت اشاره می کند.
گیفمن در سال ۱۹۶۲ در سن پترزبورگ ( اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی ) متولد شد و در سال ۱۹۷۶ به همراه پدر و مادرش به بوستون، ماساچوست مهاجرت کرد. او در سال ۱۹۸۴ از دانشگاه بوستون لیسانس گرفت و دکترای خود را از دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۹۰ تحت آموزش پروفسور ریچارد پایپس دریافت کرد. وی استاد تاریخ در دانشگاه بوستون بود، که در آن او در دوره هایی برای فارغ التحصیلان و کارشناسی در تاریخ روسیه سلطنتی، اتحاد جماهیر شوروی، تاریخ و روانشناسی و تروریسم معاصر تدریس می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
گیفمن در مورد تروریسم بنیادگراها در قرن بیستم و بیست و یکم، با تأکید بر الگوهای روانشناختی خشونت سیاسی از طریق تجزیه و تحلیل تطبیقی و نسبی، تحقیق کرده و می نویسد. به عنوان روان شناس تاریخی، او بر انگیزه رفتار افراطی و همچنین تأثیر وحشیگری سازمان یافته در زندگی روزمره و شرایط عاطفی غیرنظامیان در مناطق تحت تأثیر تروریسم متمرکز بوده است.
او از سال ۲۰۰۷ در اسرائیل زندگی می کرد و در دانشگاه برایلان کار می کرد.
گیفمن مقایسه بین گروه های تروریستی پیش از انقلاب روسیه و عاملان معاصر خشونت اسلامی را به صورت بحث در مورد تروریسم نگاشته است. وی مدعی است که در نقاط مختلف جهان، از جمله خاورمیانه، شبکه غیر متمرکز و غیررسمی سلول های رزمی بسیار شباهت به شبکه های سازمان های تروریستی پیش از انقلاب روسیه دارند که اغلب بدون ارتباط قوی با یکدیگر، ورای این حقیقت که همه در نگرش های پوچ گرایانه و مخرب خود ( و خود ویرانگر ) متشابه بودند. گیفمن ایدئولوژی های انقلابی را کم اهمیت بیان می کند، وی نه بر روی مبنای روشنفکری آنان متمرکز است بلکه بر جنبه های روانشناختی تروریسم که با مشکلات سختگیرانه در برخورد با بحران های هویت در رویارویی با مدرنیته و ماورا مدرنیته متمرکز می شود. او همچنین گرایش های جنایی را در میان رادیکال های روسی و تروریست های معاصر در سراسر جهان برجسته می کند.
به اعتقاد گیفمن، این ایده که بعهده گرفتن مسئولیت های دولتی توسط گروه هایی نظیر حماس و حزب الله باعث اعتدال و میانه روی آن ها خواهد شد، یک اشتباه است. درک بهتر از این که نتیجه چگونگی عملکرد نهایی گروه هایی که تروریسم را به عنوان یک تاکتیک مورد استفاده قرار می دهند، را می توان با نگاه به انقلاب اکتبر به دست آورد. او به موازی عملکرد حماس در ساخت نیروهای امنیتی خود و تأسیس بلشویکها و ساخت کاگ ب ( اولین پلیس مخفی شوروی، پیشقراول KGB ) به عنوان نخستین اولویت خود در مورد به دست آوردن قدرت اشاره می کند.
