انا لله و انا الیه راجعون

نتیجه کلی اینکه خدای حقیقی و واقعی ( و نه خدای کلمه ای، مفهومی و ایده ای در زبان و خط و فهم و عقل محدود و ناقص انسانی ) موجودیست بیکران یا بینهایت و لذا هیچ موجود دیگری غیر از او چه شهودی و چه غیبی نه وجود دارد و نه می تواند وجود داشته باشد. مفاهیم یا پدیده های 《خود و غیر 》 فقط در مورد موجودات محدود یا متناهی صدق می کنند و نه در مورد یک موجود نامحدود یا نامتناهی مانند خدا. به این معنا که در هستی و وجود بیکران یا بینهایت خدا، چیز دیگری تحت عنوان ماسوی الله و یا غیر از خدا نه وجود دارد و نه می تواند وجود داشته باشد بلکه خودِ مطلق و بیکران. زندگی های موجودات زنده نباتی و حیوانی و انسانی هیچ چیز دیگری نمی باشند غیر از زندگی بی آغاز و بی پایان، لایزال و جاودانه خدا در قالب جزئیات زنده.
تفسیر علمی یعنی رفع کلیه اوهامات و ابهامات عدیده یا فراوان و انباشته شده بر روی حقیقت در معارف وحیانی، حدیثی و روائی دینی.

لذا بیان کننده این آیه بطور ناخواسته و یا نا آگاهانه منکر صفت بیکرانی خالق سماوات سبع و الارض و یا رب العالمین و یا آفریدگار کائنات و یا الله و یا خداوند متعال شده است. در عوض اگر می گفت و یا می فرمود که : انسان بسوی شناخت خود و خداوند در حرکت و سیر و سلوک است، آنگاه فرمایش وی حقیقت را بیان میکرده است.

علت کل و معلول کل از هم جدا نیستند بلکه منطبق بر همیدیگر و فاصله مکانی و بیمکانی آنها از همدیگر در کلیه جهات در طول سفر همیشه برابر است با طول پلانک در علم فیزیک یعنی ۱۰ بتوان منهای ۳۵ متر و فاصله آنها از همدیگر از لحاظ زمانی و بیزمانی همیشه برابر است با زمان پلانک یعنی ۱۰ بتوان منهای ۴۳ ثانیه و کوچکترین اثر علت کل بر معلول کل در کلیه محتوای طبیعت یا کیهان همیشه برابر است با اثر کوانتمی پلانک با سمبل حرفی h . به همین ترتیب فاصله مکانی و بیمکانی بین دو نظام احسن آفرینش مبداء و معاد و پس از آن بین معاد های متوالی و بیشمار در طول سفر بی پایان همیشه برابر خواهد بود با طول پلانک در کلیه جهات. اما فاصله بین مبداء و معاد از لحاظ زمانی و بیزمانی مثل علت و معلول کل برابر با زمان پلانک نمی باشد بلکه برابر با معکوس آن یعنی ۱۰ بتوان ۴۳ ثانیه. اگر مقدار این زمان را با یک ماشین حساب ساده و معمولی به دقیقه و ساعت و شبانه روز و سال تبدیل نمائیم، آنگاه به مقدار زیر دست خواهیم یافت یعنی: حاصلضرب عدد ۱۹ در ۱۰ بتوان ۳۶ سال و آنهم سال شمسی و نه قمری. معنای این محاسبه و این سخن این است که در طول سفر مقطعی و نزولی و صعودی محتوای هرکدام از جهان ها نه نظام احسن مبداء وجود دارد و نه نظام احسن معاد بلکه فقط سلسله بسیار طویل سامان ها یا نظم های دنیوی. بنیاگذاران ادیان توحیدی - ابراهیمی و مخترعین یوغ های سنگین و سبک شرایع این سه دین یعنی موسا و ایسا و محمد ( جملگی رحمه الله و صلی الله و آله ) نتوانسته اند بین نظام های احسن آفرینش مبداء و معاد که هردو بدون هیچگونه اختلافی یکی خواهند بود و حیات ها یا زندگی های طولانی درون آنها در برترین حالت های نظم و خوبی و زیبایی بهشتی ، از یک طرف و سلسله طویل حیات ها و نظم های دنیوی از طرف دیگر ، فرق و تمیز قائل شوند چه رسد به پیروان آنان در سطوح بالای پیشوایی و مرجعیت تقلید دینی. اعضای کاروان انسانی در طول این راه و سفر بسیار طولانی بهمراه تار و پودهای طبیعت یا کیهان و نه به مثابه تافته های جدا بافته از کل کیهانی ، از یک منزل دنیوی به همان منزل دنیوی در سطحی برتر و کمال یافته تر نسبت به سطح قبلی یا پیشین، از طریق قبض یا جدایی روح از کالبد مادی - روحی - روانی و یا مهاجرت روان و یا پریدن جان ، منقل نمی شوند بلکه بطور اجباری با کلیه ابعاد وجودی خویش از طریق چرخه یا گردش وقوع مه بانگ هفتگانه و متوالی از یک منزل یا وادی یا پله و یا ایستگاه به وادی و منزل و پله و ایستگاه های بعدی سوق داده می شود، چه بخواهد و چه نخواهد. تعداد وادی ها یا منازل یا پله ها یا ایستگاه ها و یا تعداد حلقه های زنجیره تولد و مرگ افراد انسانی در بطن حلقه های زنجیره تولد و مرگ کیهانی و بطور کلی تعداد نظم ها و حیات ها یا زندگی های دنیوی از طریق زیر به روش علمی قابل محاسبه و تعین می باشند. تقسیم زمان کل یا طول زمانی سفر بین مبداء و معاد که در بالا ارائه گردید بر طول عمر کلی کیهان یعنی فاصله زمانی بین دو وحدت دمایی و وقوع دو مه بانگ متوالی که در حال حاضر و تا آینده های دور دست توسط منجمین و کیهان شناسان برجسته غیر قابل پیش بینی و تخمین و محاسبه و تعیین می باشد. یک پیشنهاد از طرف این حقیر در جهت سهولت در تفکر و تخیل در کار و بار خداوند و در زمینه این محاسبه :
فرض کنید که طول کلی عمر کیهان یا دهر کیهانی برابر باشد با مقدار عددی سرعت نور ( یعنی بدون پسوند کیلومتر بر ثانیه ) در خلاء بتوان ۲ باضافه پسوند سال یعنی ۹۰ میلیارد سال باشد که نیمی از آن یعنی ۴۵ میلیارد سال به فاز انبساط و نیمی دیگر به فاز انقباض تعلق داشته باشد. آنگاه برای محاسبه تعداد زندگی های دنیوی فرد خویش، باید حاصل تقسیم بالا را دو باره بر عدد ۷ تقسیم نمود. فاش نمودن راز نهفته در پشت پرده عدد هفت خارج از حوصله این کامنت کوتاه یا پیامک می باشد.
بعضی از انسان های کنج کاو و جستجوگر از پیشگاه والای ایسا و محمد پرسیده اند که آخر زمان کی فرا خواهد رسید و قیامت کی برپا خواهد گردید ؟ پاسخ های آن دو انسان بزرگوار به این سوال معقول و منطقی انسانی شبیه هم و بطور فشرده به شکل زیر بوده است : علم ما در این باره بسیار اندک می باشد و فقط خداوند متعال به آن علم کامل دارد. ایسا به سوال کنندگان پیشنهاد نموده است که اگر یک روز در آینده شاهد آمدن فرزند انسان سوار بر ابرها بودید، آنگاه بدانید و بیدار باشید که آخر زمان و برپایی قیامت نزدیک است و محمد به سوال کنندگان پیشنهاد نموده است که اگر یک روز در آینده شاهد این پدیده بودید که خورشید از غرب طلوع و در شرق غروب کند، آنگاه چنین و چنان خواهد شد.

عالم امر و غیب و ملکوت و ماوراء طبیعت خداوند متعال از یک طرف و عالم تکوین و شهود و ملک و طبیعت وی از طرف دیگر بطور جدا از هم وجود ندارند بلکه منطبق بر هم و تنیده در هم اند. خداوند متعال در لحظه جاودانه حال که طول آن در علم فیزیک برابر با زمان پلانک یعنی ۱۰ بتوان منهای ۴۳ ثانیه می باشد، در محیط و محتوای کلیه جهان های موازی و مساوی و بیشمار بطور همزمان و در عین واحد هم در قالب واقعیت عینی به ظهور و پیدایش و کثرت رسیده و می رسد و هم بصورت واقعیت محض و غیبی در پشت پرده واقعیت عینی حضور مطلق دارد. بخش محض و غیبی خداوند متعال شش برابر بخش واقعی و عینی می باشد و بخش واقعیت عینی یا این طبیعت و کیهان در نوع خاص و ویژه خویش فقط در یک مرتبه و با یک درجه تکاملی به ظهور و پیدایش رسیده و بقیه مراتب و درجات تکاملی بین دو سرحد یکی نهایت نقصان و دیگری نهایت کمال را بصورت امکانات استعلایی یا متائی و یا بالقوه در بطن و باطن خود بهمراه دارد و شش بخش غیبی هیچگونه دخالتی در حرکت و تغییر و تحول بخش واقعی و عینی نمی نمایند. لذا آنانیکه در انتظار دریافت امداد های غیبی دست به زانو نشسته اند و در سر و دل خویش خیال پیاده کردن قوانین الاهی ( الهی ) را می پرورانند ، در ظلمت ژرف و جهل علاج قوطه ورند و در وادی های بی آب و علف به دنبال سراب های زمزم و کوثر در آنسوی افق های دور دست واقعیت عینی روی گمراهه ها در حال پرسه زدن می باشند. در پایان این کامنت کوتاه یا پیامک، از پیشگاه بیکران خداوند متعال استدعا دارم که کلیه پیشوایان و مراجع تقلید کلیه آئین ها و ادیان و مذاهب را از این ظلمت های ژرف و جهل های علاج ناپذیر و گمراهه روی ها نجات دهد و آنها را شفا بخشد و آنان را به سرچشمه های فهم و عقل سالم برگرداند.