ان وقت

در فارسی محاوره ای ( اونوقت: درحالی که )

در پارسی میانه اَدَک می گفتند.

بدانگه ( به آن گه ) ؛ آن زمان. آن وقت. ( یادداشت مؤلف ) :
نداند دل آمرغ پیوند دوست
بدانگه که با دوست کارش نکوست.
بوشکور.