ان هاردینگ

آن هاردینگ. آن هاردینگ ( انگلیسی: Ann Harding؛ ۷ اوت ۱۹۰۲ – ۱ سپتامبر ۱۹۸۱ ) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سال های ۱۹۲۱ تا ۱۹۶۵ میلادی فعالیت می کرد.
با نام تولد دوروتی والتن گتلی ( به انگلیسی: Dorothy Walton Gatley ) در ۷ اوت ۱۹۰۱ در سان آنتونیو، تگزاس زاده شد. وی دختر یک افسر ارتش بود. در خردسالی به اقتضای شغل پدر به ایالات مختلف سفر کرد تا اینکه سرانجام در نیویورک ساکن شدند. پس از خروج از دبیرستان در یک شرکت بیمه مشغول به کار شد. پس از مدتی آنجا را رها کرد و به عنوان منشی و نمایشنامه خوان شغلی برای خود دست و پا کرد. در سال ۱۹۲۱ وارد تئاتر برادوی شد و به بازی در نمایش پرداخت. در مدت ۸ سال حضور در برادوی به یکی از هنرپیشه های مطرح نمایش بدل گشت. پس از آن در سال ۱۹۲۹ به هالیوود رفت تا بخت خویش را برای بازی در فیلم بی آزماید. اولین نقش مهم او در همین سال در فیلم "Paris Bound" بود که با فردریک مارچ همبازی شد. بزودی تبدیل به هنرپیشه نقش اصلی شد و در مقابل بازیگران معروفی چون میرنا لوی، لسلی هاوارد و گری کوپر به هنرنمایی پرداخت. پس از بازی در اولین فیلم مهمش، او در فیلم محکوم شده بازی کرد. نقش مقابل او را همسرش «هری بانیستر» ( ازدواج ۱۹۲۶ – طلاق ۱۹۳۲ ) بر عهده داشت. فیلم بعدیش «دختری از غرب طلایی» ( ۱۹۳۰ ) بود که او یکبار دیگر با هری همبازی شد.
در سال ۱۹۳۱ برای نقش آفرینی در فیلم هالیدی نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد و در واقع با این فیلم بود که تصویر آن هاردینگ به عنوان ستاره سینما تثبیت شد. اولین قراردادش با استودیو آر. ک. ئو ( RKO ) بود که در واقع جوابی بود به مترو گلدوین مایر به خاطر جذب نورما شیرر در این استودیو، او به همراه کنستانس بنت و هلن توالوتریز در فیلم هایی که به ژانر فیلم های زنانه معروف بودند بازی می کرد. بازی بعدی او در فیلم «ایست لین» ( ۱۹۳۱ ) بود که برای استودیو فاکس بازی کرد. در سال ۱۹۳۲ در چهار فیلم ظاهر شد: «پرستیژ»، «گذرگاهی به سمت غرب»، «فاتحین» و «قلمرو جانور» که در این فیلم اخیر او در مقابل لسلی هاوارد به بازی پرداخت.
آن هاردینگ در انتخاب فیلم هایش دقت زیادی داشت و به همین دلیل خیلی از فیلم ها را رد می کرد و در واقع برای او کیفیت مهم تر از کمیت بود. به همین دلیل پیش می آمد که چند سال در هیچ فیلمی باز نکند. از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۷ در معدودی فیلم منجمله "شعله درون" ( ۱۹۳۵ ) به بازی پرداخت و در سال ۱۹۳۷ با فیلم "عشقی از یک غریبه" فروغی دوباره داشت. ۵ سال دوری از سینما و مجدداً در سال ۱۹۴۲ با فیلم «چشمان در شب» به سینما برگشت. پس از فیلم Christmas Eve ( ۱۹۴۷ ) باز هم به مدت ۳ سال غیبت داشت. در سال ۱۹۵۰ در فیلم دو هفته با عشق ظاهر شد و در سال ۱۹۵۱ در فیلم مرد ناشناخته به بازی پرداخت. باز هم ۵ سال بیکاری و در سال ۱۹۵۶ در ۲ فیلم، «مردی با لباس فلانل خاکستری» و «غریبه مزاحم» بازی کرد. مردی با لباس فلانل خاکستری در واقع آخرین نقش مهم او در سینما محسوب می شد و بعد از آن او بیشتر به بازی در تئاتر و مخصوصاً سریال های تلویزیونی مشغول شد.