ان میلر ( انگلیسی: Ann Miller; ۱۲ آوریل ۱۹۲۳ – ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۰۴ ) هنرپیشه سینما، رقصنده و خواننده اهل ایالات متحده آمریکا بود.
وی بین سال های ۱۹۳۴ تا ۲۰۰۱ میلادی فعالیت می کرد.
با نام تولد جانی لوسیل کولیه ( به انگلیسی: Johnnie Lucille Collier ) در ۱۹۲۳ چیرنو، تگزاس زاده شد. پدرش وکیل جنایی بود که در محاکمه بسیاری از گانگسترهای معروف آن زمان مانند «نلسون بچه صورت» و بانی و کلاید شرکت داشت. به دلیل اینکه پدرش دوست داشت فرزند پسر داشته باشد نام پسرانهٔ «جانی» را بر او نهاد اما اغلب او را «آنی» صدا می کردند.
آن میلر به رقص علاقه زیادی داشت و از کودکی تمرین رقص می کرد. در سن ۱۳ سالگی به عنوان رقصنده در باشگاه بلک کت در سان فرانسیسکو استخدام شد. ( به مسئولان باشگاه گفته بود که ۱۸ سال دارد ) در آنجا بود که توسط لوسیل بال کشف شد و به استودیو آر. ک. ئو ( RKO ) معرفی شد. آر. ک. ئو با او قرارداد بست و آن تا سال ۱۹۴۰ در آنجا مشغول به فعالیت بود. ( آن به مسئولان آر. ک. ئو نیز گفته بود ۱۸ سال دارد ) سپس به استودیو کلمبیا پیکچرز رفت و با مسئولان این استودیو قرارداد بست و پس از آن در موزیکال های مترو گلدوین مایر ( MGM ) مثل نمایش شرقی ( ۱۹۴۸ ) ، در شهر ( ۱۹۴۹ ) و Kiss Me Kate ( ۱۹۵۳ ) شرکت جست.
میلر به خاطر سرعتش در رقص تَپ Tap Dancing[ ۱] معروف بود. او قادر است در هر دقیقه ۵۰۰ بار پا بکوبد. او نیز از این مهارتش در فیلم ها و برنامه های تلویزیونی متعددی بهره برد. ظاهری که او با آن شناخته می شد و ایده آل یک ستاره، رقصندهٔ مشهور استودیویی بود عبارت بود از: موهای مشکی انبوه و پرپشت، آرایش غلیظ با رژ لب ضخیم قرمز سیر و لباسی که برازنده اندام زیبا و پاهای بلند رقصندهٔ او بود.
علاوه بر صحنه سینما، آن در تلویزیون و تئاتر هم فعال بود. در سال ۱۹۶۹ با نمایش موزیکال "Mame" بر صحنه نمایش برادوی درخشید. در سال ۱۹۷۹ با میکی رونی در نمایش "Sugar Babies" در برادوی ظاهر شد که با استقبال عموم روبرو شد و بعد از نمایش در برادوی، در تور دور آمریکا و در شهرهای مختلف اجرا شد.
آخرین نقش سینمایی آن میلر در سال ۱۹۹۸ بود که در فیلم معروف دیوید لینچ، جادهٔ مالهالند ظاهر شد و در همان سال آخرین نقش تئاتری خود را نیز ایفا کرد.
وی در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۴ بر اثر سرطان ریه در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت.
از فیلم هایی که وی در آن نقش داشته است می توان به آثار زیر اشاره کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفوی بین سال های ۱۹۳۴ تا ۲۰۰۱ میلادی فعالیت می کرد.
با نام تولد جانی لوسیل کولیه ( به انگلیسی: Johnnie Lucille Collier ) در ۱۹۲۳ چیرنو، تگزاس زاده شد. پدرش وکیل جنایی بود که در محاکمه بسیاری از گانگسترهای معروف آن زمان مانند «نلسون بچه صورت» و بانی و کلاید شرکت داشت. به دلیل اینکه پدرش دوست داشت فرزند پسر داشته باشد نام پسرانهٔ «جانی» را بر او نهاد اما اغلب او را «آنی» صدا می کردند.
آن میلر به رقص علاقه زیادی داشت و از کودکی تمرین رقص می کرد. در سن ۱۳ سالگی به عنوان رقصنده در باشگاه بلک کت در سان فرانسیسکو استخدام شد. ( به مسئولان باشگاه گفته بود که ۱۸ سال دارد ) در آنجا بود که توسط لوسیل بال کشف شد و به استودیو آر. ک. ئو ( RKO ) معرفی شد. آر. ک. ئو با او قرارداد بست و آن تا سال ۱۹۴۰ در آنجا مشغول به فعالیت بود. ( آن به مسئولان آر. ک. ئو نیز گفته بود ۱۸ سال دارد ) سپس به استودیو کلمبیا پیکچرز رفت و با مسئولان این استودیو قرارداد بست و پس از آن در موزیکال های مترو گلدوین مایر ( MGM ) مثل نمایش شرقی ( ۱۹۴۸ ) ، در شهر ( ۱۹۴۹ ) و Kiss Me Kate ( ۱۹۵۳ ) شرکت جست.
میلر به خاطر سرعتش در رقص تَپ Tap Dancing[ ۱] معروف بود. او قادر است در هر دقیقه ۵۰۰ بار پا بکوبد. او نیز از این مهارتش در فیلم ها و برنامه های تلویزیونی متعددی بهره برد. ظاهری که او با آن شناخته می شد و ایده آل یک ستاره، رقصندهٔ مشهور استودیویی بود عبارت بود از: موهای مشکی انبوه و پرپشت، آرایش غلیظ با رژ لب ضخیم قرمز سیر و لباسی که برازنده اندام زیبا و پاهای بلند رقصندهٔ او بود.
علاوه بر صحنه سینما، آن در تلویزیون و تئاتر هم فعال بود. در سال ۱۹۶۹ با نمایش موزیکال "Mame" بر صحنه نمایش برادوی درخشید. در سال ۱۹۷۹ با میکی رونی در نمایش "Sugar Babies" در برادوی ظاهر شد که با استقبال عموم روبرو شد و بعد از نمایش در برادوی، در تور دور آمریکا و در شهرهای مختلف اجرا شد.
آخرین نقش سینمایی آن میلر در سال ۱۹۹۸ بود که در فیلم معروف دیوید لینچ، جادهٔ مالهالند ظاهر شد و در همان سال آخرین نقش تئاتری خود را نیز ایفا کرد.
وی در ۲۲ ژانویه ۲۰۰۴ بر اثر سرطان ریه در لس آنجلس، کالیفرنیا درگذشت.
از فیلم هایی که وی در آن نقش داشته است می توان به آثار زیر اشاره کرد.
wiki: ان میلر