آن سوترن. آن سوترن ( انگلیسی: Ann Sothern؛ ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۹ – ۱۵ مارس ۲۰۰۱ ) یک هنرپیشه سینما و تلویزیون اهل ایالات متحده آمریکا بود که به مدت ۶ دهه در عرصه هنرهای نمایشی فعال بود.
با نام تولد هریت آرلنه لیک ( به انگلیسی: Harriette Arlene Lake ) در ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۹ در ولی سیتی، داکوتای شمالی زاده شدپس از فارغ التحصیلی از دبیرستان خانه را ترک کرد و در ۱۸ سالگی نقش کوچکی را در فیلم «شب های برادوی» ( ۱۹۲۷ ) بر عهده گرفت. با وجود آنکه صدای زیبا و پرورش یافته ای داشت، ندرتاً در فیلم ها آواز می خواند.
در سال ۱۹۳۴ با استودیوی کلمبیا پیکچرز قرارداد بست اما بعد از دو سال او را بیرون کردند و او با آر. ک. ئو ( RKO ) قرارداد امضاء کرد. در آنجا نیز پس از یک سری کارهای ناموفق بیرون آمد و به مترو گلدوین مایر آمد و اولین فیلمش را برای آنها در سال ۱۹۳۹ بازی کرد.
از کارهای معروف او می توان به سری فیلم های «میسی» Maisie اشاره کرد که در این فیلم ها در نقش «میسی راویر»، رقصنده معروف ظاهر می شد. این فیلم ها باعث معروفیت او شد و از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۷ در فیلم های متعددی در قالب این شخصیت ایفای نقش کرد. او همچنین صداپیشه نیز بود و در بسیاری از نمایش های رادیویی شبکه های مختلف رادیویی مانند سی بی اس ( CBS ) شرکت می کرد.
در سال ۱۹۴۹ در فیلم اسکاری نامه ای به سه همسر ظاهر شد. گرچه فیلم موفق بود اما نقش او در این میان نادیده گرفته شد. در دهه ۵۰ در چند فیلم بیشتر بازی نکرد منجمله در فیلم «بلو گاردنیا» ( ۱۹۵۳، و بیشتر در فیلم های تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت. به عنوان مثال در سریال موفق «منشی خصوصی» که سال ۱۹۵۳ تا ۵۷ بروی آنتن بود. بعد از پایان این سریال و موفقیت آن سوتر در آن، او با تهیه کنندهٔ سریال قراردادی برای بازی در نمایش خودش امضاء کرد با عنوان «شوی آن سوترن» ( ۶۱ - ۱۹۵۸ ) . این دو سریال جمعاً ۴ جایزه امی برای او به همراه داشتند.
با بالا رفتن سن آن سوترن و بدلیل ابتلا به بیماری هپاتیت، او کم کم شروع به چاق شدن کرد و این افزایش وزن برای او دردسر ساز شد، بطوریکه مجبور بود با پوشیدن لباس های مشکی و گشاد، این نقیصه را تا حدی برطرف کند.
در سال ۱۹۶۴ در فیلم «بهترین مرد» با هنری فوندا همبازی شد. آخرین فیلم او «نهنگ های ماه اوت» ( ۱۹۸۷ بود که همراه با بت دیویس و لیلین گیش در این فیلم ظاهر شد و برای او تنها نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت. پس از این فیلم او خود را بازنشسته کرد و به آیداهو رفت تا سال های باقی مانده عمرش را در آنجا بگذراند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبا نام تولد هریت آرلنه لیک ( به انگلیسی: Harriette Arlene Lake ) در ۲۲ ژانویهٔ ۱۹۰۹ در ولی سیتی، داکوتای شمالی زاده شدپس از فارغ التحصیلی از دبیرستان خانه را ترک کرد و در ۱۸ سالگی نقش کوچکی را در فیلم «شب های برادوی» ( ۱۹۲۷ ) بر عهده گرفت. با وجود آنکه صدای زیبا و پرورش یافته ای داشت، ندرتاً در فیلم ها آواز می خواند.
در سال ۱۹۳۴ با استودیوی کلمبیا پیکچرز قرارداد بست اما بعد از دو سال او را بیرون کردند و او با آر. ک. ئو ( RKO ) قرارداد امضاء کرد. در آنجا نیز پس از یک سری کارهای ناموفق بیرون آمد و به مترو گلدوین مایر آمد و اولین فیلمش را برای آنها در سال ۱۹۳۹ بازی کرد.
از کارهای معروف او می توان به سری فیلم های «میسی» Maisie اشاره کرد که در این فیلم ها در نقش «میسی راویر»، رقصنده معروف ظاهر می شد. این فیلم ها باعث معروفیت او شد و از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۷ در فیلم های متعددی در قالب این شخصیت ایفای نقش کرد. او همچنین صداپیشه نیز بود و در بسیاری از نمایش های رادیویی شبکه های مختلف رادیویی مانند سی بی اس ( CBS ) شرکت می کرد.
در سال ۱۹۴۹ در فیلم اسکاری نامه ای به سه همسر ظاهر شد. گرچه فیلم موفق بود اما نقش او در این میان نادیده گرفته شد. در دهه ۵۰ در چند فیلم بیشتر بازی نکرد منجمله در فیلم «بلو گاردنیا» ( ۱۹۵۳، و بیشتر در فیلم های تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت. به عنوان مثال در سریال موفق «منشی خصوصی» که سال ۱۹۵۳ تا ۵۷ بروی آنتن بود. بعد از پایان این سریال و موفقیت آن سوتر در آن، او با تهیه کنندهٔ سریال قراردادی برای بازی در نمایش خودش امضاء کرد با عنوان «شوی آن سوترن» ( ۶۱ - ۱۹۵۸ ) . این دو سریال جمعاً ۴ جایزه امی برای او به همراه داشتند.
با بالا رفتن سن آن سوترن و بدلیل ابتلا به بیماری هپاتیت، او کم کم شروع به چاق شدن کرد و این افزایش وزن برای او دردسر ساز شد، بطوریکه مجبور بود با پوشیدن لباس های مشکی و گشاد، این نقیصه را تا حدی برطرف کند.
در سال ۱۹۶۴ در فیلم «بهترین مرد» با هنری فوندا همبازی شد. آخرین فیلم او «نهنگ های ماه اوت» ( ۱۹۸۷ بود که همراه با بت دیویس و لیلین گیش در این فیلم ظاهر شد و برای او تنها نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت. پس از این فیلم او خود را بازنشسته کرد و به آیداهو رفت تا سال های باقی مانده عمرش را در آنجا بگذراند.
wiki: آن سوترن