ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
... [مشاهده متن کامل]
ام۴۸ در واقع یک تانک موقت بود تا زمانی که طرح نخستین تانک اصلی میدان نبرد آمریکایی ها یعنی ام۶۰ نهایی شده و به تولید برسد. در دوران پس از جنگ جهانی دوم تقریباً تمام کشورها ایدهٔ استفاده از تانک های ِ سبک، متوسط، سنگین و فوق سنگین را کنار گذارده و جذب ایدهٔ طراحی و استفاده از فقط یک نوع تانک شده بودند که قدرت انجام تمامی مأموریت های انواع مختلف تانک ها را داشته باشد. این طبقه جدید از تانک ها تانک اصلی میدان نبرد ( main battle tank به اختصار MBT ) نامیده می شدند.
البته ام۴۸ که با ورود خود جایگزین تانک های متوسط ام۴ شرمن و ام۴۷ پاتون شده بود، حتی بعد از ورود ام۶۰ در سال ۱۹۶۱ نیز به خدمت نظامی خود ادامه داد و در نقش ِ تانک اصلی میدان نبرد در خدمت نیروی زمینی و تفنگداران دریایی آمریکا در جنگ ویتنام بود. تعدادی از آن ها با بهینه سازی ها و اصلاحات مستمری که در طول سال ها بر روی آن ها انجام شد توانستند تا دهه ۱۹۸۰ در ارتش آمریکا به فعالیت خود ادامه دهند و هنوز نیز در برخی ارتش ها در خدمت فعال نظامی قرار دارند. آخرین بهینه سازی ام۴۸ در ارتش آمریکا ام۴۸آ۵ نام داشت که از توپ و مهمات استاندارد ۱۰۵ میلی متری ام۶۰ استفاده می کرد. البته سلاح اصلی ام۴۸ توپ ۹۰ میلی متری بود.
طرح ام۴۸ در سال ۱۹۵۲ نهایی شد، زمانی که دو سال از ورود به خدمت و آغاز تولید انبوه تانک معروف شوروی ها تی - ۵۴ می گذشت و برتری آن بر ام۴۷ مشخص شده بود. پاسخ آمریکایی ها به تی - ۵۴ از یک سیستم کنترل آتش پیشرفته و توپ پرشتاب ۹۰ م م ( ۱۰ م م کمتر از تی - ۵۴ ) با دقت شلیک اول بالا بهره می برد و وزن آن حدود ۴۵ تا ۵۰ تن بود.
بین سال های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۹ در مجموع ۱۱٫۷۰۳ دستگاه ام۴۸ تولید شد. برد عملیاتی مدل اول ام۴۸ بسیار کم بود و با یک بار سوخت گیری فقط می توانست حداکثر ۱۱۰ کیلومتر را بپیماید به همین جهت در مدل ام۴۸ - آ۲ موتور بنزینی جدیدی برای آن طراحی شد. در سال ۱۹۶۸ ام۴۸های فعال ارتش آمریکا به مدل ام۴۸ - آ۳ ارتقا پیدا کردند. در این مدل موتور این تانک ها با یک موتور دیزلی تعویض شده بود چراکه موتور بنزینی بسیار مستعد انفجار بود. در دهه ۱۹۷۰ خانواده موتورهای دیزلی ای وی دی اس ( AVDS 1790 2C/2D ) تحولی را در قوای محرکهٔ نه تنها ام۴۸ بلکه بسیاری از تانک های دیگر غربی ایجاد کردند؛ از جمله انواع بازسازی شده آام ایکس - ۳۰ فرانسوی، ام۴۷های آمریکایی ارتش ایران و پاکستان، انواع بهینه شده سنچوریون های بریتانیایی، و جدیدترین مدل ام۶۰ یعنی ام۶۰آ۳.
... [مشاهده متن کامل]
ام۴۸ در واقع یک تانک موقت بود تا زمانی که طرح نخستین تانک اصلی میدان نبرد آمریکایی ها یعنی ام۶۰ نهایی شده و به تولید برسد. در دوران پس از جنگ جهانی دوم تقریباً تمام کشورها ایدهٔ استفاده از تانک های ِ سبک، متوسط، سنگین و فوق سنگین را کنار گذارده و جذب ایدهٔ طراحی و استفاده از فقط یک نوع تانک شده بودند که قدرت انجام تمامی مأموریت های انواع مختلف تانک ها را داشته باشد. این طبقه جدید از تانک ها تانک اصلی میدان نبرد ( main battle tank به اختصار MBT ) نامیده می شدند.
البته ام۴۸ که با ورود خود جایگزین تانک های متوسط ام۴ شرمن و ام۴۷ پاتون شده بود، حتی بعد از ورود ام۶۰ در سال ۱۹۶۱ نیز به خدمت نظامی خود ادامه داد و در نقش ِ تانک اصلی میدان نبرد در خدمت نیروی زمینی و تفنگداران دریایی آمریکا در جنگ ویتنام بود. تعدادی از آن ها با بهینه سازی ها و اصلاحات مستمری که در طول سال ها بر روی آن ها انجام شد توانستند تا دهه ۱۹۸۰ در ارتش آمریکا به فعالیت خود ادامه دهند و هنوز نیز در برخی ارتش ها در خدمت فعال نظامی قرار دارند. آخرین بهینه سازی ام۴۸ در ارتش آمریکا ام۴۸آ۵ نام داشت که از توپ و مهمات استاندارد ۱۰۵ میلی متری ام۶۰ استفاده می کرد. البته سلاح اصلی ام۴۸ توپ ۹۰ میلی متری بود.
طرح ام۴۸ در سال ۱۹۵۲ نهایی شد، زمانی که دو سال از ورود به خدمت و آغاز تولید انبوه تانک معروف شوروی ها تی - ۵۴ می گذشت و برتری آن بر ام۴۷ مشخص شده بود. پاسخ آمریکایی ها به تی - ۵۴ از یک سیستم کنترل آتش پیشرفته و توپ پرشتاب ۹۰ م م ( ۱۰ م م کمتر از تی - ۵۴ ) با دقت شلیک اول بالا بهره می برد و وزن آن حدود ۴۵ تا ۵۰ تن بود.
بین سال های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۹ در مجموع ۱۱٫۷۰۳ دستگاه ام۴۸ تولید شد. برد عملیاتی مدل اول ام۴۸ بسیار کم بود و با یک بار سوخت گیری فقط می توانست حداکثر ۱۱۰ کیلومتر را بپیماید به همین جهت در مدل ام۴۸ - آ۲ موتور بنزینی جدیدی برای آن طراحی شد. در سال ۱۹۶۸ ام۴۸های فعال ارتش آمریکا به مدل ام۴۸ - آ۳ ارتقا پیدا کردند. در این مدل موتور این تانک ها با یک موتور دیزلی تعویض شده بود چراکه موتور بنزینی بسیار مستعد انفجار بود. در دهه ۱۹۷۰ خانواده موتورهای دیزلی ای وی دی اس ( AVDS 1790 2C/2D ) تحولی را در قوای محرکهٔ نه تنها ام۴۸ بلکه بسیاری از تانک های دیگر غربی ایجاد کردند؛ از جمله انواع بازسازی شده آام ایکس - ۳۰ فرانسوی، ام۴۷های آمریکایی ارتش ایران و پاکستان، انواع بهینه شده سنچوریون های بریتانیایی، و جدیدترین مدل ام۶۰ یعنی ام۶۰آ۳.
