ام۲/ام۳ برادلی. خودرو جنگی برادلی ( به انگلیسی: Bradley Fighting Vehicle ) خانواده ای از خودروهای زره پوش جنگی آمریکایی است که در دو مدل اصلی ام۲ برادلی ( خودرو جنگی پیاده نظام ) و ام۳ برادلی ( خودرو جنگی سواره نظام ) تولید شده است. برادلی در سال ۱۹۸۱ به ارتش امریکا پیوست و تاکنون ۶۷۲۰ دستگاه از آن برای نیروهای مسلح آمریکا و عربستان تولید شده است. [ ۱] نام این خودرو به افتخار عمر نلسون برادلی از فرماندهان آمریکا در جنگ جهانی دوم انتخاب شد که هم زمان با ورود برادلی به ارتش آمریکا در سال ۱۹۸۱ درگذشته بود.
برادلی پاسخ آمریکایی ها به بی ام پی شوروی ها بود که در سال ۱۹۶۶ به ارتش سرخ پیوسته بود. هر دو آن ها به این منظور طراحی شده بودند که بتوانند پیاده نظام را تحت حفاظت زرهی به میدان نبرد منتقل کرده و آتش پوششی را برای آن ها فراهم کرده و با سربازان و خودروهای زرهی دشمن درگیر شوند. ام۲ برادلی در ارتش آمریکا جایگزینی برای نفربرهای ام۱۱۳ در مأموریت های خط مقدم بود ( هرچند استفاده از ام۱۱۳ در نقش های حمایتی تا به امروز هم ادامه دارد ) . برادلی نسبت به ام۱۱۳ از زره بسیار مناسب تر و قدرت آتش بسیار بالاتری برخوردار بود و قدرت تحرک بالاتری هم داشت تا بتواند تانک های ام۱ آبرامز را، که هم زمان با برادلی به ارتش آمریکا پیوسته بودند، همراهی کند.
ام۲ برادلی از سه خدمه شامل فرمانده، راننده و توپچی استفاده می کند و ظرفیت کافی برای حمل ۶ سرباز کاملاً مسلح را دارد. اما ام۳ بردلی مأموریت های شناسایی و دیده بانی را بر عهده دارد و به عنوان خودرو پیشاهنگ نیروهای زرهی ایفای نقش می کند. به همین دلیل به جای حمل شش سرباز، دو دیده بان همراه با بی سیم ها و تجهیزات رادیویی و مهمات اضافی در آن مستقر می شوند.
راننده در سمت چپ قسمت جلویی برادلی قرار می گیرد و افراد داخل آن برای دیدن محیط پیرامون خود تنها می توانند از پریسکوپ استفاده کنند. کابین راننده به تنهایی دارای چهار پریسکوپ است و پریسکوپ مرکزی آن نیز توانایی دید در شب را دارد. فرمانده در سمت چپ برجک نشسته و یک فیلتر هوا برای حفاظت از گازهای سمی در کنار او قرار دارد. توپچی نیز در سمت چپ برجک می نشیند. کابین مخصوص قرارگیری سربازان در عقب برادلی تعبیه شده است. این کابین شامل یک دریچه یک تکه در سقف و یک در عقبی هیدرولیکی است که پس از بازشدن به صورت شیب دار بر روی زمین قرار می گیرد. برادلی مجهز به سیستم ردیابی و سرکوب آتش است و اتاقک مرکزی آن در برابر حملات اتمی، بیولوژیکی و شیمیایی ایمن است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرادلی پاسخ آمریکایی ها به بی ام پی شوروی ها بود که در سال ۱۹۶۶ به ارتش سرخ پیوسته بود. هر دو آن ها به این منظور طراحی شده بودند که بتوانند پیاده نظام را تحت حفاظت زرهی به میدان نبرد منتقل کرده و آتش پوششی را برای آن ها فراهم کرده و با سربازان و خودروهای زرهی دشمن درگیر شوند. ام۲ برادلی در ارتش آمریکا جایگزینی برای نفربرهای ام۱۱۳ در مأموریت های خط مقدم بود ( هرچند استفاده از ام۱۱۳ در نقش های حمایتی تا به امروز هم ادامه دارد ) . برادلی نسبت به ام۱۱۳ از زره بسیار مناسب تر و قدرت آتش بسیار بالاتری برخوردار بود و قدرت تحرک بالاتری هم داشت تا بتواند تانک های ام۱ آبرامز را، که هم زمان با برادلی به ارتش آمریکا پیوسته بودند، همراهی کند.
ام۲ برادلی از سه خدمه شامل فرمانده، راننده و توپچی استفاده می کند و ظرفیت کافی برای حمل ۶ سرباز کاملاً مسلح را دارد. اما ام۳ بردلی مأموریت های شناسایی و دیده بانی را بر عهده دارد و به عنوان خودرو پیشاهنگ نیروهای زرهی ایفای نقش می کند. به همین دلیل به جای حمل شش سرباز، دو دیده بان همراه با بی سیم ها و تجهیزات رادیویی و مهمات اضافی در آن مستقر می شوند.
راننده در سمت چپ قسمت جلویی برادلی قرار می گیرد و افراد داخل آن برای دیدن محیط پیرامون خود تنها می توانند از پریسکوپ استفاده کنند. کابین راننده به تنهایی دارای چهار پریسکوپ است و پریسکوپ مرکزی آن نیز توانایی دید در شب را دارد. فرمانده در سمت چپ برجک نشسته و یک فیلتر هوا برای حفاظت از گازهای سمی در کنار او قرار دارد. توپچی نیز در سمت چپ برجک می نشیند. کابین مخصوص قرارگیری سربازان در عقب برادلی تعبیه شده است. این کابین شامل یک دریچه یک تکه در سقف و یک در عقبی هیدرولیکی است که پس از بازشدن به صورت شیب دار بر روی زمین قرار می گیرد. برادلی مجهز به سیستم ردیابی و سرکوب آتش است و اتاقک مرکزی آن در برابر حملات اتمی، بیولوژیکی و شیمیایی ایمن است.
wiki: ام۲/ام۳ برادلی