ام۱ کارابین نوعی تفنگ کارابین سبک نیمه اتوماتیک است که از سلاح های اصلی ارتش آمریکا در جنگ جهانی دوم، جنگ کره و جنگ ویتنام بود و به طور گسترده مورد استفاده ارتش، نیروهای شبه نظامی، پلیس و شهروندان عادی آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر بود.
... [مشاهده متن کامل]
تولید ام۱ کارابین برای تکمیل تفنگ پرقدرت ام۱ گرند در نیروهای مسلح آمریکا صورت گرفت. با افزایش تعداد سربازانی که وظیفه ای تخصصی را در جبهه برعهده داشتند و تفنگ سازمانی سلاح اصلی آن ها نبود، نیاز به تفنگی سبک تر و کوچک تر از ام۱ احساس می شد. سلاح های جایگزین مانند اسلحه کمری کلت ام۱۹۱۱ یا رولور ام۱۹۱۷ هرچند بسیار سبک و کوچک بودند اما دقت و قدرت مناسبی نداشتند و مسلسل دستی تامسون هم سنگین بوده و در مسافت های معمول جنگ دقت مطلوب و نفوذپذیری گلوله مناسبی نداشت. برای حل این مشکل کارابین ام۱ طراحی شده و در سال ۱۹۴۲ تولید شد که در مقایسه با ام۱ گرند بسیار سبک تر، و کوچک تر و استفاده از آن آسان تر بود، فشنگ های آن نیز تقریباً نصف فشنگ ام۱ گرند وزن داشته و امکان حمل مهمات بیشتری را برای سربازان فراهم می کرد. هرچند قدرت و برد این سلاح نسبت به ام۱ کمتر بود اما دقت و قدرت نفوذپذیری فشنگ ۳۰. کارابین در مقایسه با فشنگ های مورد استفاده سلاح های کمری و مسلسل تامسن کاملاً برتری داشت.
ام۱ کارابین و ام۱ گرند با وجود نام مشابه ارتباطی با یکدیگر ندارند و فشنگ های متفاوتی را شلیک می کنند. کارابین ام۱ فشنگ ۳۰. کارابین را شلیک می کند که با کالیبر ۷٫۶۲ میلی متری قطر مساوی با فشنگ ۳۰. ۰۶ اسپرینگفیلد با کالیبر ۶۳ × ۷. ۶۲ مورد استفاده در ام۱ گارند داشته اما طول آن تقریباً به نصف کاهش یافته است.
ام۱ کارابین در سه مدل اصلی ساخته شد. در سال ۱۹۴۴ مدل دوم این سلاح با نام ام۲ تولید شد که قابلیت آتش رگبار را داشت و نواخت تیر تئوریک آن ۸۵۰ تا ۹۰۰ در دقیقه بود. خشاب های ۳۰ فشنگه هم برای این مدل تولید شده بود. مدل ام۳ هم که اولین بار در نبرد اوکیناوا در واقع ام۲ همراه با دوربین مادون قرمز دید در شب بود. با این دوربین سربازان آمریکایی برای نخستین بار امکان مشاهده سربازان ژاپنی را در تاریکی کامل شب تا فاصله حدود ۶۵ متری پیدا کرده بودند. برآورد می شود که ۳۰ درصد کل تلفات ژاپنی ها در این نبرد بر اثر شلیک تفنگ های کارابین ام۳ و دوربین های مادون قرمز آن رخ داده است
در مجموع حدود ۶٫۵ میلیون قبضه ام۱ در کارخانه های مختلف آمریکا در طول جنگ جهانی دوم تولید شد که آن را پرتولیدترین سلاح سبک آمریکا در این دوران ساخت. از ام۱ گرند حدود ۶ میلیون قبضه و مسلسل های دستی تامسن کمتر از ۲ میلیون قبضه تولید شد. از نظر قیمت هم ام۱ کارابین بر این دو سلاح برتری داشت. تولید هر قبضه کارابین در ابتدای جنگ جهانی دوم حدود ۴۵ دلار هزینه داشت که حدود نصف هزینه ۸۵ دلاری ام۱ گرند و یک پنجم هزینه ۲۲۵ دلاری مسلسل تامسن بود.
... [مشاهده متن کامل]
تولید ام۱ کارابین برای تکمیل تفنگ پرقدرت ام۱ گرند در نیروهای مسلح آمریکا صورت گرفت. با افزایش تعداد سربازانی که وظیفه ای تخصصی را در جبهه برعهده داشتند و تفنگ سازمانی سلاح اصلی آن ها نبود، نیاز به تفنگی سبک تر و کوچک تر از ام۱ احساس می شد. سلاح های جایگزین مانند اسلحه کمری کلت ام۱۹۱۱ یا رولور ام۱۹۱۷ هرچند بسیار سبک و کوچک بودند اما دقت و قدرت مناسبی نداشتند و مسلسل دستی تامسون هم سنگین بوده و در مسافت های معمول جنگ دقت مطلوب و نفوذپذیری گلوله مناسبی نداشت. برای حل این مشکل کارابین ام۱ طراحی شده و در سال ۱۹۴۲ تولید شد که در مقایسه با ام۱ گرند بسیار سبک تر، و کوچک تر و استفاده از آن آسان تر بود، فشنگ های آن نیز تقریباً نصف فشنگ ام۱ گرند وزن داشته و امکان حمل مهمات بیشتری را برای سربازان فراهم می کرد. هرچند قدرت و برد این سلاح نسبت به ام۱ کمتر بود اما دقت و قدرت نفوذپذیری فشنگ ۳۰. کارابین در مقایسه با فشنگ های مورد استفاده سلاح های کمری و مسلسل تامسن کاملاً برتری داشت.
ام۱ کارابین و ام۱ گرند با وجود نام مشابه ارتباطی با یکدیگر ندارند و فشنگ های متفاوتی را شلیک می کنند. کارابین ام۱ فشنگ ۳۰. کارابین را شلیک می کند که با کالیبر ۷٫۶۲ میلی متری قطر مساوی با فشنگ ۳۰. ۰۶ اسپرینگفیلد با کالیبر ۶۳ × ۷. ۶۲ مورد استفاده در ام۱ گارند داشته اما طول آن تقریباً به نصف کاهش یافته است.
ام۱ کارابین در سه مدل اصلی ساخته شد. در سال ۱۹۴۴ مدل دوم این سلاح با نام ام۲ تولید شد که قابلیت آتش رگبار را داشت و نواخت تیر تئوریک آن ۸۵۰ تا ۹۰۰ در دقیقه بود. خشاب های ۳۰ فشنگه هم برای این مدل تولید شده بود. مدل ام۳ هم که اولین بار در نبرد اوکیناوا در واقع ام۲ همراه با دوربین مادون قرمز دید در شب بود. با این دوربین سربازان آمریکایی برای نخستین بار امکان مشاهده سربازان ژاپنی را در تاریکی کامل شب تا فاصله حدود ۶۵ متری پیدا کرده بودند. برآورد می شود که ۳۰ درصد کل تلفات ژاپنی ها در این نبرد بر اثر شلیک تفنگ های کارابین ام۳ و دوربین های مادون قرمز آن رخ داده است
در مجموع حدود ۶٫۵ میلیون قبضه ام۱ در کارخانه های مختلف آمریکا در طول جنگ جهانی دوم تولید شد که آن را پرتولیدترین سلاح سبک آمریکا در این دوران ساخت. از ام۱ گرند حدود ۶ میلیون قبضه و مسلسل های دستی تامسن کمتر از ۲ میلیون قبضه تولید شد. از نظر قیمت هم ام۱ کارابین بر این دو سلاح برتری داشت. تولید هر قبضه کارابین در ابتدای جنگ جهانی دوم حدود ۴۵ دلار هزینه داشت که حدود نصف هزینه ۸۵ دلاری ام۱ گرند و یک پنجم هزینه ۲۲۵ دلاری مسلسل تامسن بود.
