امیکاسین

آمیکاسین. آمیکاسین ( به انگلیسی: Amikacin ) داروی آنتی بیوتیکی از دسته ی آمینوگلیکوزید ها است که برای درمان عفونت های باکتریایی شامل عفونت های مفصلی، عفونت های داخل شکمی، مننژیت، سینه پهلو، سپسیس و عفونت های دستگاه ادراری استفاده می شود. همچنین برای درمان سل مقاوم استفاده می گردد.
همه آمینوگلیکوزیدها با اتصال به ریبوزوم مانع سنتز پروتئین در باکتری می شوند.
از این دارو در درمان برخی از عفونت های جدی مانند عفونت با باکتری گرم منفی به ویژه عفونت ادراری، سل، مننژیت ( عفونت غشاهای اطراف مغز و نخاع ) ، سپسیس ( عفونت خون ) ، شکم ( ناحیه معده ) ، ریه، پوست، استخوان، مفاصل و واژینیت به کار برده می شود.
افرادی که حساسیت شدید به آمیکاسین یا دیگر آمینوگلیکوزیدها را دارند. موارد احتیاط: اختلال عملکرد کلیه وزوز گوش کاهش شنوایی در فرکانس های بالا بیماری میاستنی گراو بیماری پارکینسون افت قند خون نوزادان و شیرخواران بیماران مسن
• کاهش شنوایی، وزوز گوش
• مسمومیت کلیه، نارسایی حاد کلیه، نفروز کلیه، نفریت بینابینی
• آسیب عصبی
• تهوع واستفراغ
• اسهال
• سردرد
• تب
عوارض جدی: راش، پوسته پوسته یا تاول زدن پوست، خارش، کهیر، تورم چشم، صورت، گلو ، زبان و لب، مشکل در تنفس یا بلع، خشونت صدا، اسهال شدید ( مدفوع آبکی یا خونی ) که ممکن است همراه یا بدون تب و گرفتگی معده ایجاد شود. ( ممکن است تا 2 ماه یا بیشتر پس از درمان رخ دهد )
مهمترین تداخلات دارویی آمیکاسین با داروهای مدر نظیر فوروزماید ، ااسپیرونولاکتون و تریامترن اچ است که میتوانند باعث افزایش سمیت کلیوی آمیکاسین شوند. همچنین مصرف سایر داروهای آمینوگلیکوزید نظیر جنتامایسین و توبرامایسین با آمیکاسین میتواند موجب افزایش سمیت آنها شود و خاصیت اتوتوکسیک آنها را افزایش میدهد.