امیهه
لغت نامه دهخدا
امیهة. [ اَ هََ ] ( ع اِ ) جوششی که در گوسپند درآید مانند آبله. ( ناظم الاطباء ). ودر دعا بانسان گویند «آهة و امیهة». ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). آبله گوسفند. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و گویند بثریست که گوسفنددرمی آورد مانند آبله یا حصبه. ( از اقرب الموارد ).
امیهة.[ اَ هََ ] ( ع ص ) گوسفند مبتلا به امیهة. ( از اقرب الموارد ). گوسفند آبله برآورده. ( ناظم الاطباء ). گوسفندمبتلا به جدری. مأموهة. مؤمهة. ( از منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید