امینوفنازون

آمینوفنازون. آمینوفنازون ( انگلیسی: Aminophenazone ) ( یا آمینوپیرین، آمیدوپیرین، پیرامیدون ) یک ماده ضددرد غیرمخدر است. این دارو یک پیرازولون و مشتق فنازون است که همچنین دارای خواص ضدالتهابی و ضد تب است. این دارو در حالی که ارزان و مؤثر است، به ویژه در درمان روماتیسم، خطر جدی عوارض جانبی شدید و گاهی کشنده، از جمله آگرانولوسیتوز را به همراه دارد. [ ۲] در حالی که تولید و استفاده از آن در بسیاری از کشورها از جمله فرانسه، تایلند، هند و ژاپن ممنوع شده است، هنوز هم گاهی در کشورهای در حال توسعه استفاده می شود.
آزمایش تنفس با آمینوپیرین نشان دار شده با ۱۳C به عنوان اندازه گیری غیرتهاجمی فعالیت متابولیک سیتوکروم P - 450 در تست های عملکرد کبد استفاده شده است. همچنین در اندازه گیری کل آب بدن در سیستم بدن انسان استفاده می شود. [ ۳]
آمینوفنازون نخستین بار توسط فردریش اشتولتز و لودویگ نور در اواخر سده نوزدهم سنتز شد و از سال ۱۸۹۷ به عنوان داروی ضد تب معروف به پیرامیدون توسط هوکست تا جایگزینی نهایی آن توسط پروپیلکول بی خطرتر فروخته شد.
برخی از جاسوسان سازمان اطلاعات نظامی ارتش آلمان نازی در جنگ جهانی دوم از این ترکیب با حل پودر آن در آب و الکل برای ساخت جوهر نامرئی استفاده می کردند. [ ۴] [ ۵]
علائم قرار گرفتن در معرض این ترکیب عبارتند از:[ ۶]
• واکنش های آلرژیک
• اثر اسپاسمولیتیک قوی بر روی عضلات صاف عروق خونی محیطی
• تحریک پذیری
• فلج
• عرق کردن زیاد
• مردمک های گشاد شده
• افت شدید و سپس افزایش دمای بدن
• سوزش ادرار
• تنگی نفس
• اضطراب
• تنسموس رکتوم
• تکرر ادرار
• تب متناوب
• نفوذ چربی به کبد
• تحلیل رفتن ماهیچه قلب
• مرگ ناشی از نارسایی گردش خون به دنبال فروپاشی قلبی عروقی
آگرانولوسیتوز اغلب رخ می دهد. بلع ممکن است باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی، استفراغ، تشنج، سیانوز، وزوز گوش، لکوپنی، آسیب کلیه و کما شود. بلع همچنین ممکن است منجر به حالت تهوع، اختلالات روانی، متهموگلوبینمی، خون شکلاتی رنگ، سرگیجه، درد اپی گاستر، مشکل در شنوایی، نبض نخ و آسیب کبدی شود.
سایر علائم گزارش شده از طریق بلع شامل کم خونی همولیتیک، پورفیری و خونریزی شدید دستگاه گوارش است. افسردگی مغز استخوان نیز رخ می دهد. عوارض چشمی نادر شامل نزدیک بینی گذرا حاد است.