امین داشتن

لغت نامه دهخدا

امین داشتن. [ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) ایتمان. ( تاج المصادر بیهقی ). مورد اعتماد داشتن. رازدار شمردن :
ترا من خردمند پنداشتم
باسرار ملکت امین داشتم.

سعدی.

و رجوع به امین شود.

ایتمان . مورد اعتماد داشتن

امین داشتن ؛ امین شمردن :
امین کز تو ترسد امینش مدار.
سعدی.