آمیزش جنسی در فضا به آمیزش جنسی انسان در شرایط بی وزنی در فضای بیرونی می گویند. امکان برقراری رابطه جنسی در فضا وجود دارد، اما این عمل با دشواری هایی همراه است؛ براساس قانون کنش و واکنش، اگر یکی از زوج ها به دیگری نیرو وارد کند، به دلیل عدم وجود نیروی گرانش زمین که آنها را در سر جایشان نگه دارد، زوجی که به او نیرو وارد شده سرعت می گیرد و از یکدیگر جدا می شوند. برای رفع این مشکل می توان زوج را به یکدیگر و به جسم ثابتی در فضاپیما بست یا از لباس های مخصوص استفاده نمود و در این صورت حرکات یکی از زوج ها سرعت دیگری را تغییر نخواهد داد، اما خطر برخورد آن دو با دیگر اجسام وجود دارد. مشکل دیگری که وجود دارد این است که در حالت گرانش صفر، خون بیشتر در بخش های بالایی بدن، در سر و قفسه سینه، جمع می شود و می تواند درنعوظ برای هر دوجنس مشکل ایجاد کند. در فضا مردان دچار کاهش تستوسترون می شوند و این امر باعث کاهش میل جنسی آن ها خواهد شد. در فضا کارکرد قلب تحت تاثیر شرایط ریزگرانش، کاهش می یابد و باعث تضعیف عضلات و درنهایت خستگی بیشتر فضانوردان هنگام فعالیت خواهدشد. همچنین به دلیل شرایط نامناسب محیط های غیر زمینی و به ویژه اثر تابش های فضایی بر جنین، امکان موفقیت لقاح و بارداری در این محیط ها کم است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۹ میلادی ناسا برنامه ریزی ماموریتی بلند مدت را برای سکونت در ماه آغاز کرد؛ هدف این ماموریت، کاوش و سکونت انسان در فضا است. استیون هاوکینگ در سال ۲۰۰۶ میلادی بیان کرد که در آینده احتمال بقای انسان به موفقیت وی در چیره شدن بر شرایط سخت محیط های فضایی بستگی دارد.
تغییرات فیزیولوژیکی فراوانی هنگام پروازهای فضایی دیده شده اند؛ که بسیاری از تغییرات می توانند روی فعالیت های جنسی اثر بگذارند. این تأثیرات نتیجه عواملی مانند تغییرات گرانشی، تابش های فضایی، صدا، ارتعاش، انزوا، بهم ریختن چرخه های بدن، استرس یا ترکیبی از این عوامل هستند. بررسی چگونگی تأثیر محیط فضا بر مراحل حیاتی تولید مثل و رشد پستانداران و همچنین رویدادهای مربوط به لقاح، جنین زایی، بارداری، تولد، بلوغ پس از زایمان و نیز مراقبت والدین دارای اهمیت بسیار بالایی است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۲۰۰۹ میلادی ناسا برنامه ریزی ماموریتی بلند مدت را برای سکونت در ماه آغاز کرد؛ هدف این ماموریت، کاوش و سکونت انسان در فضا است. استیون هاوکینگ در سال ۲۰۰۶ میلادی بیان کرد که در آینده احتمال بقای انسان به موفقیت وی در چیره شدن بر شرایط سخت محیط های فضایی بستگی دارد.
تغییرات فیزیولوژیکی فراوانی هنگام پروازهای فضایی دیده شده اند؛ که بسیاری از تغییرات می توانند روی فعالیت های جنسی اثر بگذارند. این تأثیرات نتیجه عواملی مانند تغییرات گرانشی، تابش های فضایی، صدا، ارتعاش، انزوا، بهم ریختن چرخه های بدن، استرس یا ترکیبی از این عوامل هستند. بررسی چگونگی تأثیر محیط فضا بر مراحل حیاتی تولید مثل و رشد پستانداران و همچنین رویدادهای مربوط به لقاح، جنین زایی، بارداری، تولد، بلوغ پس از زایمان و نیز مراقبت والدین دارای اهمیت بسیار بالایی است.
