امیرشاهی سبزواری

امیرشاهی سبزواری (سبزوار ۷۸۷ـ استرآباد ۸۵۷ق)
(متخلّص به: شاهی) شاعر و نقاش ایرانی. خاندانش از امیران سربداری سبزوار و به مذهب تشیّع بودند. او که خود خواهرزادۀ خواجه علی مؤید از امیران سربداری است، در هرات درس خواند. بعدها به خدمت بایسنقر، فرزند شاهرخ تیموری، درآمد، اما چون میان آن دو کدورت افتاد، به زادگاهش بازگشت. امیرشاهی که نقاشی توانا نیز بود، در اواخر عمر خود برای نقاشی کوشک «گل افشان» که بابر میرزا در استرآباد برآورده بود، بدان شهر رفت و در همان جا درگذشت. پیکرش را به سبزوار بردند و به خاک سپردند. گویند او خوشنویس و موسیقی دانی توانا بود و عود خوش می نواخت. دیوان او به کوشش سعید حمیدیان به چاپ رسیده است (۱۳۴۸ش). کتابی به نام مجموعة الشّعرا نیز بدو منسوب است.