امیر طاهری ( زادهٔ ۱۹ خرداد ۱۳۲۱ در اهواز ) روزنامه نگار، تحلیل گر سیاسی و نویسنده ایرانی ساکن بریتانیا است. وی پیش از انقلاب ۱۳۵۷ و در دوران وزارت خارجه اردشیر زاهدی، خبرنگار دیپلماتیک روزنامه کیهان بود. طاهری در سال ۱۳۵۱ در سن ۳۰ سالگی، به عنوان سردبیر روزنامه کیهان منصوب شد و تا زمستان ۱۳۵۶ در این جایگاه فعالیت نمود. وی پس از انقلاب ۱۳۵۷ به لندن مهاجرت کرد و تاکنون با خبرگزاری هایی چون ساندی تایمز، واشینگتن پست، الشرق الاوسط، هرالد تریبون بین المللی و فاینانشیال تایمز همکاری داشته است. او در حال حاضر رئیس هیئت مدیرهٔ مؤسسه گیتستون در اروپا است
... [مشاهده متن کامل]
امیر طاهری از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۹ میلادی، سردبیر روزنامه کیهان بود. در زمستان این سال ۱۳۵۶ شمسی، اندکی بعد از استعفای امیر عباس هویدا جای خود را به پرویز و ایرج مصباح زاده داد. درآغاز سال ۱۳۵۷ با خروج آنها از ایران، رحمان هاتفی سردبیری کیهان را تا زمان واگذاری آن به دولت - بهار ۱۳۵۸ - برعهده داشت. در آستانه انقلاب رحمان هاتفی جانشین وی در کیهان شد. امیر طاهری در زمان سردبیری کیهان، نقدهای هنری اش را با نام مستعار «پریسا پارسی» منتشر می کرد. وی پس از انقلاب ایران به لندن مهاجرت کرد و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ میلادی، دبیر بخش خاورمیانه روزنامه ساندی تایمز و از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۴ میلادی، ستون نویس ثابت روزنامهٔ هرالد تریبون بین المللی بود.
در سال های دههٔ ۱۹۸۰ میلادی امیر طاهری یکی از فعالان خستگی ناپذیر آزادی مطبوعات در سراسر جهان بود. او نماینده و ناظر انستیتو بین المللی مطبوعات در شماری از محاکمات روزنامه نگاران در کشورهای ترکیه، الجزایر و مراکش ( مغرب ) بود.
امیر طاهری افزون بر نویسندگی یازده کتاب که برخی از آن ها به چندین زبان زنده دنیا ترجمه شده اند؛ نویسنده مقالات تحلیلی متعددی است که در کتاب های گوناگون به زبان های فارسی، انگلیسی، فرانسوی و عربی به چاپ رسیده اند. یکی از این مقالات تحلیلی نگاهی است به تاریخ و موجودیت قبائل کرد ایزدی ( یزیدی ) ساکن ترکیه، ایران، عراق و سوریه و دیگری مقاله ای تحلیلی است از جوامع فرقه ای شبیه به دروزی های لبنان که در کشورهای مختلف خاورمیانه و آسیای مرکزی سکونت دارند.
تا اکنون روزنامه هایی همچون الشرق الاوسط، هرالد تریبون بین المللی، فاینانشیال تایمز، وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز، نیویورک پست و واشینگتن پست مقالات طاهری را منتشر کرده اند. در بهار ۲۰۰۶ طاهری در مقاله ای ادعا کرد مجلس ایران قانونی را می خواهد تصویب کند که به موجب آن، شهروندان ایرانی متعلق به اقلیت های مذهبی باید علامت های مشخصه ای روی لباس خود در اماکن عمومی، الصاق کنند. این خبر به ویژه در مطبوعات آمریکا به خاطر تداعی کردن رفتار آلمان نازی با شهروندان یهودی، انعکاس زیادی یافت. به خصوص در روزنامه نیویورک پست. بعدها معلوم شد که این ادعا نادرست بوده
... [مشاهده متن کامل]
امیر طاهری از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۹ میلادی، سردبیر روزنامه کیهان بود. در زمستان این سال ۱۳۵۶ شمسی، اندکی بعد از استعفای امیر عباس هویدا جای خود را به پرویز و ایرج مصباح زاده داد. درآغاز سال ۱۳۵۷ با خروج آنها از ایران، رحمان هاتفی سردبیری کیهان را تا زمان واگذاری آن به دولت - بهار ۱۳۵۸ - برعهده داشت. در آستانه انقلاب رحمان هاتفی جانشین وی در کیهان شد. امیر طاهری در زمان سردبیری کیهان، نقدهای هنری اش را با نام مستعار «پریسا پارسی» منتشر می کرد. وی پس از انقلاب ایران به لندن مهاجرت کرد و از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۴ میلادی، دبیر بخش خاورمیانه روزنامه ساندی تایمز و از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۴ میلادی، ستون نویس ثابت روزنامهٔ هرالد تریبون بین المللی بود.
در سال های دههٔ ۱۹۸۰ میلادی امیر طاهری یکی از فعالان خستگی ناپذیر آزادی مطبوعات در سراسر جهان بود. او نماینده و ناظر انستیتو بین المللی مطبوعات در شماری از محاکمات روزنامه نگاران در کشورهای ترکیه، الجزایر و مراکش ( مغرب ) بود.
امیر طاهری افزون بر نویسندگی یازده کتاب که برخی از آن ها به چندین زبان زنده دنیا ترجمه شده اند؛ نویسنده مقالات تحلیلی متعددی است که در کتاب های گوناگون به زبان های فارسی، انگلیسی، فرانسوی و عربی به چاپ رسیده اند. یکی از این مقالات تحلیلی نگاهی است به تاریخ و موجودیت قبائل کرد ایزدی ( یزیدی ) ساکن ترکیه، ایران، عراق و سوریه و دیگری مقاله ای تحلیلی است از جوامع فرقه ای شبیه به دروزی های لبنان که در کشورهای مختلف خاورمیانه و آسیای مرکزی سکونت دارند.
تا اکنون روزنامه هایی همچون الشرق الاوسط، هرالد تریبون بین المللی، فاینانشیال تایمز، وال استریت ژورنال، نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز، نیویورک پست و واشینگتن پست مقالات طاهری را منتشر کرده اند. در بهار ۲۰۰۶ طاهری در مقاله ای ادعا کرد مجلس ایران قانونی را می خواهد تصویب کند که به موجب آن، شهروندان ایرانی متعلق به اقلیت های مذهبی باید علامت های مشخصه ای روی لباس خود در اماکن عمومی، الصاق کنند. این خبر به ویژه در مطبوعات آمریکا به خاطر تداعی کردن رفتار آلمان نازی با شهروندان یهودی، انعکاس زیادی یافت. به خصوص در روزنامه نیویورک پست. بعدها معلوم شد که این ادعا نادرست بوده
