امیر دروری ( Amir Drori؛ عبری: אמיר דרורי ; ۱۹۳۷ - ۲۰۰۵م. ) ژنرال اسرائیلی؛ بنیانگذار و اولین مدیر کل سازمان باستانی اسرائیل بود .
امیر دروری در سال ۱۹۳۷م. در تل آویو به دنیا آمد. او در مدرسه پایهٔ فرماندهی ارتش اسرائیل در حیفا تحصیل کرد و فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۵۵م. به خدمت نیروهای دفاعی اسرائیل فراخوانده شد و در آن جا به تیپ پیاده نظام گولانی پیوست. در طول بحران سوئز در سال ۱۹۵۶م. یک تیم تخریب را رهبری کرد و در جنگ رفح و سینا شرکت کرد. او به خاطر نقشی که در حملهٔ سال ۱۹۶۰م. اسرائیل به روستای توافیق سوریه داشت، مدال شجاعت دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در طول جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷م. به عنوان معاون فرماندهٔ گردان ۵۱ گولانی خدمت کرد و در نبردهای بلندی های جولان شرکت داشت. در طول جنگ فرسایشی، سیزدهمین نبرد گولانی را فرماندهی کرد و در نبردهای بلندی های جولان، درهٔ بیت شئان، درهٔ اردن و در امتداد کانال سوئز شرکت کرد. بین سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲م. او به عنوان افسر عملیات فرماندهی جنوب اسرائیل، تحت رهبری آریل شارون خدمت کرد.
در سال ۱۹۷۲م. دروری فرماندهی تیپ گولانی که قرار بود در نبردهای جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳م. شرکت کند برعهده گرفت. این تیپ در عملیات برای متوقف کردن سوری ها در بلندی های جولان، و در جنگ های جبل الشیخ و همچنین عملیات فشار اسرائیل بر سوریه شرکت کرد. او در نبرد سوم کوه هرمون مجروح شد، اما سربازانش توانستند با موفقیت پایگاه اسرائیلی که در اختیار کماندوهای سوری بود بازپس بگیرند. پس از سپری کردن دوران نقاهت رهبری تیپ را در طول نبردهای قبل از توافقنامه های خروج نهایی در ماه مه ۱۹۷۴م. بر عهده داشت. در سال ۱۹۷۶م. به رهبری لشکر ۳۶ زرهی ارتش اسرائیل منصوب شد، و یک سال بعد درجهٔ آلوف را دریافت کرد و به ریاست بخش عملیات دپارتمان عملیات منصوب شد. او پیش از برعهده گرفتن فرماندهی شمال اسرائیل در سال ۱۹۸۱م. فرماندهی بخش آموزشی ارتش اسرائیل را بر عهده داشت. دروری نقش مهمی در جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲م ( عملیات صلح برای الجلیل ) ایفا کرد و نیروهای اسرائیلی را در نبرد با ارتش سوریه و سازمان آزادیبخش فلسطین به سمت دروازه های بیروت هدایت کرد. رفتار او در جریان کشتار صبرا و شتیلا توسط کمیسیون کاهان مورد بررسی قرار گرفت و هیچ دلیلی برای محاکمه او به دست نیاوردند. دروری در سال ۱۹۸۳م. فرماندهی شمال را ترک کرد، و سال بعد را در ایالات متحده تحصیل کرد.
امیر دروری در سال ۱۹۳۷م. در تل آویو به دنیا آمد. او در مدرسه پایهٔ فرماندهی ارتش اسرائیل در حیفا تحصیل کرد و فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۵۵م. به خدمت نیروهای دفاعی اسرائیل فراخوانده شد و در آن جا به تیپ پیاده نظام گولانی پیوست. در طول بحران سوئز در سال ۱۹۵۶م. یک تیم تخریب را رهبری کرد و در جنگ رفح و سینا شرکت کرد. او به خاطر نقشی که در حملهٔ سال ۱۹۶۰م. اسرائیل به روستای توافیق سوریه داشت، مدال شجاعت دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در طول جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷م. به عنوان معاون فرماندهٔ گردان ۵۱ گولانی خدمت کرد و در نبردهای بلندی های جولان شرکت داشت. در طول جنگ فرسایشی، سیزدهمین نبرد گولانی را فرماندهی کرد و در نبردهای بلندی های جولان، درهٔ بیت شئان، درهٔ اردن و در امتداد کانال سوئز شرکت کرد. بین سال های ۱۹۷۰ و ۱۹۷۲م. او به عنوان افسر عملیات فرماندهی جنوب اسرائیل، تحت رهبری آریل شارون خدمت کرد.
در سال ۱۹۷۲م. دروری فرماندهی تیپ گولانی که قرار بود در نبردهای جنگ یوم کیپور در سال ۱۹۷۳م. شرکت کند برعهده گرفت. این تیپ در عملیات برای متوقف کردن سوری ها در بلندی های جولان، و در جنگ های جبل الشیخ و همچنین عملیات فشار اسرائیل بر سوریه شرکت کرد. او در نبرد سوم کوه هرمون مجروح شد، اما سربازانش توانستند با موفقیت پایگاه اسرائیلی که در اختیار کماندوهای سوری بود بازپس بگیرند. پس از سپری کردن دوران نقاهت رهبری تیپ را در طول نبردهای قبل از توافقنامه های خروج نهایی در ماه مه ۱۹۷۴م. بر عهده داشت. در سال ۱۹۷۶م. به رهبری لشکر ۳۶ زرهی ارتش اسرائیل منصوب شد، و یک سال بعد درجهٔ آلوف را دریافت کرد و به ریاست بخش عملیات دپارتمان عملیات منصوب شد. او پیش از برعهده گرفتن فرماندهی شمال اسرائیل در سال ۱۹۸۱م. فرماندهی بخش آموزشی ارتش اسرائیل را بر عهده داشت. دروری نقش مهمی در جنگ لبنان در سال ۱۹۸۲م ( عملیات صلح برای الجلیل ) ایفا کرد و نیروهای اسرائیلی را در نبرد با ارتش سوریه و سازمان آزادیبخش فلسطین به سمت دروازه های بیروت هدایت کرد. رفتار او در جریان کشتار صبرا و شتیلا توسط کمیسیون کاهان مورد بررسی قرار گرفت و هیچ دلیلی برای محاکمه او به دست نیاوردند. دروری در سال ۱۹۸۳م. فرماندهی شمال را ترک کرد، و سال بعد را در ایالات متحده تحصیل کرد.
