امیر حسینی
/~amirhoseyni/
لغت نامه دهخدا
امیر حسینی. [ اَ ح ُ س َ ] ( اِخ ) رکن الدین امیر حسین امیر عالم ، معروف به امیر سادات. از بزرگان عرفای خراسان در آخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری است. وی در قریه گریوه ( یکی از دهکده های غور هرات )671 هَ.ق. ( ؟ ) متولد گردید و در طریقت شاگرد شیخ رکن الدین مولتانی بود. چون از مولتان بخراسان بازگشت در هرات توطن جست و بسال 718 هَ.ق. در همان شهر وفات یافت و در گورستان قصبه مصرخ در چندمیلی شمال هرات مدفون گردید. امیر حسینی را تألیفات عدیده بنظم و نثر بجای مانده که از آنجمله است : رساله نزهةالارواح ( منثور در قواعد سلوک ) و مثنوی زادالمسافرین ( در تصوف ) و مثنوی کنزالرموز و روح الارواح و صراطالمستقیم و سی نامه و طرب المجالس. یک نسخه از مجموعه کلیات وی در تصرف آقای علی اصغر حکمت است ( از سعدی تا جامی ادوارد براون ترجمه علی اصغر حکمت حواشی ص 188 و 189 ). و رجوع به همین کتاب شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید