امیرالکبیر. [ اَ رُل ْ ک َ ] ( اِخ ) ( الَ... ) محمدبن محمدبن احمدبن عبدالقادربن عبدالعزیزبن محمد سنباوی مالکی ازهری ، مشهور به الامیرالکبیر ( 1154-1232 م. ). ازدانشمندان بزرگ عرب. در سنبو متولد شد و بقاهره رفت و در علم مقامی بزرگ و شهرتی یافت و در قاهره درگذشت. از آثار اوست : 1 - اتحاف الانس فی العلمیة و اسم الجنس. 2 - بهجة الانس و الائتناس شرح زارنی المحبوب فی ریاض الاَّس. 3 - حاشیة علی شرح الشیخ خالد علی مقدمته الازهریة. 4 - حاشیة علی شرح ابن هشام لمختصره الشذور. 5 - حاشیة علی مغنی اللبیب عن کتب الاعاریب. 6 - حاشیة علی اتحاف المرید شرح الشیخ عبدالسلام اللقانی. 7 - حاشیة علی شرح العشماویة ابن ترکی. 8 - حاشیة علی شرح الملوی علی السمرقندیة فی الاستعارات. 9 - ضوءالشموع علی شرح المجموع. 10 - الکوکب المنیر. 11 - المجموع. 12 - مطلعالنیرین فیما یتعلق بالقدرتین. 13 - مناسک الامیر. 14 - الوظیفةالشاذلیة. ( از معجم المطبوعات ).و رجوع به همین کتاب و ریحانة الادب ج 1 ص 109 شود.
فرهنگ فارسی
محمد ابن محمد بن احمد بن عبدالقادر بن عبدالعزیز ابن محمد سنباوی مالکی ازهری مشهور به الامر الکبیر .
