امیدی

/~omidi/

لغت نامه دهخدا

امیدی. [ اُ ] ( اِخ ) از شاعران استانبول است و دیوانی بترکی دارد. وی به سال 946 هَ.ق. درگذشته است. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ص 1040 ).

امیدی. [ اُ ] ( اِخ )علیقلی بیگ. صاحب فرهنگ سخنوران بنقل از مقالات الشعراء ( ص 14 ) وی را از شاعران قرن دهم هجری شمرده است.

فرهنگ فارسی

خواجه ارجاسب امیدی تهرانی رازی معاصر شاه اسماعیل صفوی و از شاگردان جلا الدین دوانی شاعری قصیده سرای در سخن مقبول معاصران بود ( ف. ۹۲۵ ه. ق . / ۱۵۱۹ م . )
علیقلی بیک

پیشنهاد کاربران

بپرس