امید گسلیدن. [ اُ گ ُ س ِ / س َدَ ] ( مص مرکب ) امید گسستن. نومید شدن : آخر قصد من تویی غایت جهد و آرزوتا نرسد بدامنت دست امید نگسلم.سعدی.مردم و حسرتم همان از تو امید نگسلددوخته ام براه تو دیده نیم باز را.باقر کاشی ( از آنندراج ).