امید به زندگی

متوسط طول عمر یا میانگین عمر ( به انگلیسی: Life Expectancy ) یک شاخص آماری است که نشان می دهد افراد یک جامعه به طور میانگین چقدر عمر می کنند، یا به عبارت دیگر، انتظار می رود چقدر عمر کنند.
متوسط طول عمر در فارسی، به اشتباه «امید به زندگی» ترجمه شده و میان عوام و حتی کارشناسان به عنوان یک غلط مصطلح رایج شده است. به نظر می آید که ریشه ی این عبارت، از امیدِ ریاضی، برابر با میانگین متغیرِ طول عمر یا همان «امیدِ زندگی» باشد. در این حالت، برای فردی با مقدار عمر x ، زمان انتظاری از x تا لحظه ی مرگ برابر e x 0 = ∫ 1 ∞ t p x d t خواهد بود؛ بدیهی است که در داده های آماری رسمی از سازمان هایی چون سازمان بهداشت جهانی، به دلیل آنکه آمار برای امیدِ زندگی نوزاد در نظر گرفته می شود، مقدار x برابر صفر درنظر گرفته شده و در نتیجه ( x + e x 0 ) = e x 0 .
هرچه سطح بهداشت و درمان در جامعه ای افزایش یابد، متوسط طول عمر افزایش خواهد یافت. از این رو، این شاخص یکی از معیارهای پیش رفت یا عقب ماندگی کشورهاست. متوسط طول عمر زنان در همهٔ جوامع، چند سال ( در جهان، چهار و نیم سال ) بیشتر از مردان است. [ ۱]
بر پایه آمار سازمان ملل متحد، ژاپن، هنگ کنگ، ایسلند، سوییس و استرالیا از نظر متوسط عمر، به ترتیب در رده های اول تا پنجم هستند؛ و متوسط عمر در آن ها حدود ۸۲ سال است که ۲۲ درصد از میانگین جهانی بیش تر است. سوازیلند، موزامبیک، زیمبابوه، سیرالئون و لسوتو نیز به ترتیب در پایین ترین رده ها قراردارند. متوسط طول عمر در این کشورها حدود ۴۲ سال است که ۳۸ درصد کمتر از میانگین جهانی و نصف کشورهای بالای جدول است.
بنا به آمار ۱۳۹۰ بایگانی شده در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine، متوسط طول عمر در ایران، در زنان، ۷۴٫۶ و در مردان، ۷۲٫۱ سال است که نسبت به متوسط جهانی، بیش تر بوده و نسبت به آمار ۱۳۸۵، بیش از ۱ سال افزایش یافته است.