اِمْپْسون، ویلیام (۱۹۰۶ـ۱۹۸۴)(Empson, William)
شاعر و نقاد انگلیسی. در نقدهایش به بررسی معانی بالقوه در شعر پرداخته است، ازجمله در هفت نوع ابهام(۱۹۳۰)، که پس از آن «ابهام» به صورت یکی از واژگان نقد ادبی درآمد، و ساختار واژگان پیچیده(۱۹۵۱). دیوان شعرش در ۱۹۵۵ منتشر شد. اِمْپسون در یورکشربه دنیا آمد و در دانشگاه کیمبریج درس خواند، و در همان جا نگارش مقالاتی را آغاز کرد که بعدها در اثرش با نام هفت نوع ابهام به چاپ رسید. استاد ادبیات انگلیسی در توکیوو پکنو از ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۱ استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه شفیلدبود. از ۱۹۷۹ عنوان سِر دریافت کرد. دیگر آثار نقدش عبارت اند از برخی گونه های شعر شبان(۱۹۳۵) و خدای میلتون(۱۹۶۱). از همان ابتدا سعی داشت ادبیات را در زمینۀ وسیع تر اجتماعی اش مطالعه کند و در درک آن از بینش روان کاوی زیگموند فرویدو نگرش سیاسی و تاریخی کارل مارکساستفاده کند. دقت کم نظیر او به دقایق زبان، ظرافت، و عمق تحلیل های زبانی وی مهم تر از محتوای ایدئولوژیک آثار اوست. شعرش موجز، پیچیده، و هوشمندانه است و غالباً از استعاره های ظریف استفاده می کند، ولی احساساتش را با صراحت و شور منتقل می کند.
شاعر و نقاد انگلیسی. در نقدهایش به بررسی معانی بالقوه در شعر پرداخته است، ازجمله در هفت نوع ابهام(۱۹۳۰)، که پس از آن «ابهام» به صورت یکی از واژگان نقد ادبی درآمد، و ساختار واژگان پیچیده(۱۹۵۱). دیوان شعرش در ۱۹۵۵ منتشر شد. اِمْپسون در یورکشربه دنیا آمد و در دانشگاه کیمبریج درس خواند، و در همان جا نگارش مقالاتی را آغاز کرد که بعدها در اثرش با نام هفت نوع ابهام به چاپ رسید. استاد ادبیات انگلیسی در توکیوو پکنو از ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۱ استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه شفیلدبود. از ۱۹۷۹ عنوان سِر دریافت کرد. دیگر آثار نقدش عبارت اند از برخی گونه های شعر شبان(۱۹۳۵) و خدای میلتون(۱۹۶۱). از همان ابتدا سعی داشت ادبیات را در زمینۀ وسیع تر اجتماعی اش مطالعه کند و در درک آن از بینش روان کاوی زیگموند فرویدو نگرش سیاسی و تاریخی کارل مارکساستفاده کند. دقت کم نظیر او به دقایق زبان، ظرافت، و عمق تحلیل های زبانی وی مهم تر از محتوای ایدئولوژیک آثار اوست. شعرش موجز، پیچیده، و هوشمندانه است و غالباً از استعاره های ظریف استفاده می کند، ولی احساساتش را با صراحت و شور منتقل می کند.
wikijoo: امپسون،_ویلیام_(۱۹۰۶ـ۱۹۸۴)