امپراتوری لاتینی قسطنطنیه

اِمپراتوری لاتینی قُسطنطنیِه (۱۲۰۴ـ۱۲۶۱م)(Lation Empire of Constantinople)
امپراتوری فئودالی که رهبران جنگ صلیبی چهارم، پس از غارت و چپاول قسطنطنیه(۱۲۰۴م) در جنوب شبه جزیرۀ بالکانو مجمع الجزایر یونان تأسیس کردند؛ همچنین معروف به امپراتوری رومانی (با کشور رومانی اشتباه نشود). حکومت های غیرمذهبی و مذهبی آن به دقت بین جنگجویان صلیبیو حامیان ونیزیآنان تقسیم شده بود. قلمرو امپراتوری در هر دو سوی داردانلقرار داشت؛ فرمانروایان آن صاحب اختیار پادشاهی تسالونیکا، شاهزاده نشین آخایا، و سایر تیول بودند. حاکمان آن عبارت بودند از بالدوین اول، هانری فلاندری، پیتر دو کورتنهو همسرش یولاند، روبر دو کورتنه، ژان برینی، و بالدوین دوم. امپراتوری از بدو تأسیس راه زوال درپیش گرفت چون یونانیان، ترک ها، و بلغارها از همه سو به آن حمله می کردند. تسالونیکا را جباران اپیروستصرف کردند و ژان سوم، امپراتور نیکایا، آسیای صغیر را تسخیر کرد (۱۲۲۴م). قسطنطنیه نیز در ۱۲۶۱م به تصرف امپراتور میخائیل هشتمدرآمد.