امپراتوری برونئی ( به مالایی: Empayar Brunei ) یا سلطان نشین برونئی یک سلطان نشین مالایی واقع در برونئی در ساحل شمالی جزیره بورنئو در جنوب شرق آسیا بود. برونئی در حدود قرن پانزدهم میلادی همزمان با سقوط ملاکا به دست پرتغالی ها به رشد قابل توجهی دست یافت و حاکمان آن به اسلام گرویدند. این امپراتوری تا پیش از انحطاطش در قرن هفدهم، در مناطق ساحلی بورنئو و فیلیپین گسترش یافته بود.
در اواخر قرن هفدهم، برونئی وارد دوره افول شد که ناشی از نزاع داخلی بر سر جانشینی، گسترش استعمار قدرت های اروپایی و دزدی دریایی بود. این امپراتوری به دلیل ورود قدرت های غربی مانند اسپانیایی ها به فیلیپین، هلندی ها در جنوب بورنئو و انگلیسی ها در لابوآن، ساراواک و شمال بورنئو قسمت عمده ای از سرزمین خود را از دست داد. تا سال ۱۷۲۵، بسیاری از مسیرهای تأمین برونئی توسط سلطان نشین سولو تصرف شده بودند.
در سال ۱۸۸۸، سلطان هاشم جلیل العالم اقام الدین از انگلیس درخواست کرد تا دست درازی های بعدی را متوقف کند. انگلیس در همان سال «پیمان حفاظت» را با برونئی امضا کرد و این کشور تا زمان استقلالش در سال ۱۹۸۴، به یک کشور تحت الحمایه انگلیس تبدیل شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اواخر قرن هفدهم، برونئی وارد دوره افول شد که ناشی از نزاع داخلی بر سر جانشینی، گسترش استعمار قدرت های اروپایی و دزدی دریایی بود. این امپراتوری به دلیل ورود قدرت های غربی مانند اسپانیایی ها به فیلیپین، هلندی ها در جنوب بورنئو و انگلیسی ها در لابوآن، ساراواک و شمال بورنئو قسمت عمده ای از سرزمین خود را از دست داد. تا سال ۱۷۲۵، بسیاری از مسیرهای تأمین برونئی توسط سلطان نشین سولو تصرف شده بودند.
در سال ۱۸۸۸، سلطان هاشم جلیل العالم اقام الدین از انگلیس درخواست کرد تا دست درازی های بعدی را متوقف کند. انگلیس در همان سال «پیمان حفاظت» را با برونئی امضا کرد و این کشور تا زمان استقلالش در سال ۱۹۸۴، به یک کشور تحت الحمایه انگلیس تبدیل شد.
wiki: امپراتوری برونئی