آشور ( خط میخی نو آشوری:، سریانی: ܐܬܘܪ ) نام تمدنی بزرگ و باستانی در میانرودان بود. این تمدن ابتدا تبدیل به دولت شهری باستانی سپس دولتی منطقه ای و در نهایت به امپراتوری عظیم شد. حدود چهار هزار سال پیش این دولت به وجود آمد و مدت هزار و سیصد و پنجاه سال دوام آورد. این پادشاهی بر سرزمین های فنیقیه، فلسطین، مصر باستان، بابل، ایلام و باختر فلات ایران تا خلیج پارس حکمرانی می کرد. در سال ۶۱۲ پ. م دولت های پادشاهی ماد و امپراتوری بابل نو دولت آشور را شکست داده و آن را تسخیر کردند. شهرت آشوریها به جنگیدن، خونریزی، ساخت سلاح، سنگ تراشی، ساخت جاده و پست است. آشوریها بر همسایگان خود تأثیرات زیادی گذاشتند.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ این تمدن از اوایل عصر برنز شروع می شود و تا اواخر عصر آهن به طول می انجامد. تاریخ دانان و باستان شناسان امروزین معمولاً برای مطالعه این تمدن آن را به دوره آشوری اولیه ( c. ۲۶۰۰–۲۰۲۵ پیش از میلاد ) ، دوره آشور کهن یا قدیم ( c. ۲۰۲۵–۱۳۶۴ پیش از میلاد ) ، دوره آشوری میانه ( c. ۱۳۶۳–۹۱۲ پیش از میلاد ) ، دوره آشوری نو ( ۹۱۱–۶۰۹ پیش از میلاد ) و دوره پسا امپراتوری ( ۶۰۹ پیش از میلاد - ۲۴۰ میلادی ) و بر اساس تغییرات سیاسی و تغییرات تدریجی زبان آشوری تقسیم کرده اند. آشور، اولین پایتخت آشوریان، در حدود ۲۶۰۰ سال پیش بنیان گذاشته شد؛ هرچند، هیچ مدرکی دال بر استقلال این شهر تا قبل از فروپاشی سلسله سوم اور تا قرن ۲۱م قبل از میلاد وجود ندارد. آشوریان در دوره آشوری نو به اوج قدرت خود می رسند و تا آن زمان هیچ امپراتوری به بزرگی امپراتوری آشوری وجود نداشت و امپراتوری آشوری دارای قوی ترین ارتش زمانه خود در جهان بود و دامنه وسعتش از سمت شرق از فلات ایران آغاز و از سمت غرب تا مصر گسترده شده بود.
موفقیت این امپراتوری تنها بخاطر داشتن پادشاهانی جنگجو و پرانرژی نبود، بلکه به دلیل استفاده مؤثر از سیستم های مدیریتی پیچیده در سرزمین های تصاحب شده این امپراتوری نیز می باشد.
این امپراتوری تأثیر بسزایی بر ادبیات و سنت دینی جهان یونانی رومی و عبری داشته است.
دولت آشور دولت مهمی بود که در خاورمیانه قدیم تشکیل شد و در آغاز تابع بابل بود. در سال ۱۸۰۰ پ. م فرمانروایان اولیه آشوری شهرهای آشور، اربلا ( اربیل ) و آراپخا ( کرکوک ) را یکپارچه کردند و سلسله های پادشاهی آشور بعد از سال ۱۴۲۰ پ. م شکل گرفتند. آشور حدود هزار سال دوام کرد. آشوری ها چون سرزمینشان مانند بابل حاصلخیز نبود باج گیری و دست اندازی به سرزمین های دیگر را در پیش گرفتند. نتیجتاً دولت آشور یک دولت حرفه ای جنگجو و متجاوز شد. بزرگ ترین پادشاه این دوره اریشوم یکم می باشد. اما پس از مدتی بابل دوباره موفق شد آشور را مطیع خود کند. از رویدادهای مهم این دوره پیدا شدن قومی صحراگرد و تازه نفس از شرق رود اردن و دریای مرده بود که آشور و بابل را تحت فشار قرار دادند، این مردمان در تاریخ به آرامی ها مشهور هستند.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ این تمدن از اوایل عصر برنز شروع می شود و تا اواخر عصر آهن به طول می انجامد. تاریخ دانان و باستان شناسان امروزین معمولاً برای مطالعه این تمدن آن را به دوره آشوری اولیه ( c. ۲۶۰۰–۲۰۲۵ پیش از میلاد ) ، دوره آشور کهن یا قدیم ( c. ۲۰۲۵–۱۳۶۴ پیش از میلاد ) ، دوره آشوری میانه ( c. ۱۳۶۳–۹۱۲ پیش از میلاد ) ، دوره آشوری نو ( ۹۱۱–۶۰۹ پیش از میلاد ) و دوره پسا امپراتوری ( ۶۰۹ پیش از میلاد - ۲۴۰ میلادی ) و بر اساس تغییرات سیاسی و تغییرات تدریجی زبان آشوری تقسیم کرده اند. آشور، اولین پایتخت آشوریان، در حدود ۲۶۰۰ سال پیش بنیان گذاشته شد؛ هرچند، هیچ مدرکی دال بر استقلال این شهر تا قبل از فروپاشی سلسله سوم اور تا قرن ۲۱م قبل از میلاد وجود ندارد. آشوریان در دوره آشوری نو به اوج قدرت خود می رسند و تا آن زمان هیچ امپراتوری به بزرگی امپراتوری آشوری وجود نداشت و امپراتوری آشوری دارای قوی ترین ارتش زمانه خود در جهان بود و دامنه وسعتش از سمت شرق از فلات ایران آغاز و از سمت غرب تا مصر گسترده شده بود.
موفقیت این امپراتوری تنها بخاطر داشتن پادشاهانی جنگجو و پرانرژی نبود، بلکه به دلیل استفاده مؤثر از سیستم های مدیریتی پیچیده در سرزمین های تصاحب شده این امپراتوری نیز می باشد.
این امپراتوری تأثیر بسزایی بر ادبیات و سنت دینی جهان یونانی رومی و عبری داشته است.
دولت آشور دولت مهمی بود که در خاورمیانه قدیم تشکیل شد و در آغاز تابع بابل بود. در سال ۱۸۰۰ پ. م فرمانروایان اولیه آشوری شهرهای آشور، اربلا ( اربیل ) و آراپخا ( کرکوک ) را یکپارچه کردند و سلسله های پادشاهی آشور بعد از سال ۱۴۲۰ پ. م شکل گرفتند. آشور حدود هزار سال دوام کرد. آشوری ها چون سرزمینشان مانند بابل حاصلخیز نبود باج گیری و دست اندازی به سرزمین های دیگر را در پیش گرفتند. نتیجتاً دولت آشور یک دولت حرفه ای جنگجو و متجاوز شد. بزرگ ترین پادشاه این دوره اریشوم یکم می باشد. اما پس از مدتی بابل دوباره موفق شد آشور را مطیع خود کند. از رویدادهای مهم این دوره پیدا شدن قومی صحراگرد و تازه نفس از شرق رود اردن و دریای مرده بود که آشور و بابل را تحت فشار قرار دادند، این مردمان در تاریخ به آرامی ها مشهور هستند.
