امپراتور گائوزو هان

امپراتور گائوزو ( در چینی:高祖، وید - جایلز: Kao Tsu ) ، زاده شده با نام لیو بانگ ( در چینی:劉邦، وید - جایلز: Liú Bāng ) با نام محترم جی ( در چینی:季 ) ( زادهٔ ۲۵۶ یا ۲۴۷ پیش از میلاد – مرگ ۱ ژوئن ۱۹۵ پیش از میلاد ) بنیان گذار دودمان هان و فرمانروای چین از سال ۲۰۲ پیش از میلاد مسیح تا مرگش بود. با توجه به کتاب شیجی، این پادشاه با نام معبدی تایزو و نام پسامرگ امپراتور گائو یا گائودی، گائوزو از هان، نام برده شده است، با این حال نام وی با نام گائوزو که به معنای بنیانگذار والا می باشد، ثبت نشده است.
وی از انگشت شمار بنیادگذاران در تاریخ چین است که از طبقه ای فرودست و رعیت برخاست. [ ۶] لیو بانگ پیش از رسیدن به قدرت، به عنوان مأمور کم اهمیت اجرای قانون در زادگاهش شهرستان پی در ایالت فتح شده چو به سلسله چین خدمت می کرد. پس از مرگ امپراتور نخست چین و آشوب سیاسی پس از آن، لیو بانگ از خدمت به چین خارج شد و رهبر شورشی های ضدچین گردید. در سال ۲۰۶ پس از میلاد، وی رقابت برای فتح سرزمین مرکزی چین را از همرزم شورشی خود شیانگ یو پیروز شد و فرمانروای چین، زیینگ، را وادار به تسلیم نمود.
پس از سقوط سلسله چین، شیانگ یو، سرکرده بالفعل نیروهای شورشی، امپراطوری سابق چین را به هجده پادشاهی تقسیم کرد و لیو بانگ مجبور به پذیرفتن ناحیه دورافتاده و فقیر باشو ( سیچوآن، چونگ کینگ و جنوب شاآنشی امروزی ) با مقام «پادشاه هان» شد. با گذشت کم تر از یک سال لیو بانگ با سپاهش شورید و سه چین را فتح کرد. این عمل باعث افروختن جنگ داخلی معروف ستیز چو و هان برای کسب برتری در چین گردید.
در سال ۲۰۲، لیو بانگ در نبرد گای شیا پیروز شد و اکثر نقاط چین رو متحد کرد و سلسله هان را به عنوان امپراتور بنیانگذار، بنیان گذاشت. در طول سلطنتش، لیو بانگ مالیات ها را کاست، کنفسیوس گرایی را ترویج داد و شورش های فرمانراوایان دست نشانده «غیر لیو» را سرکوب کرد. او هم چنین پس از شکست در نبرد بایدنگ در سال ۲۰۲ پیش از میلاد، به وسیله اتحاد با ازدواج باعث ایجاد صلح بین امپراطوری هان و شیانگ نو شد. او در سال ۱۹۵ پیش از میلاد درگذشت و پسرش لیو یینگ جانشین وی گردید.
• والدین:
• لیو تایگونگ ( lit. "Old Sir Liu" )
• لیو آئو ( lit. "Old Madam Liu" )
• Liu Bo, Duke of Huai.
• Liu Xi, Prince of Dai.
• Liu Jiao, Prince of Chu.