امپراتور چیان لونگ ( ۲۵ سپتامبر ۱۷۱۱ – ۷ فوریه ۱۷۹۹ ) ششمین امپراتور دودمان چینگ و چهارمین امپراتور این سلسله بود که بر کلیه چین فرمان می راند. او چهارمین پسر امپراتور یونگ ژنگ محسوب می شد. دوره سلطنت او رسماً از ۱۱ اکتبر ۱۷۳۵ تا ۸ فوریه ۱۷۹۶ میلادی به طول انجامید. او در ۸ فوریه ۱۷۹۶ به نفع پسرش - امپراتور جیاگینگ - از سلطنت کناره گیری کرد. در واقع او با این کار تلاش کرد تا ضمن احترام به پدربزرگ قدرتمند خود، امپراتور کانگ شی، دوره سلطنتش از آن امپراتور بیش تر نشود. او با وجود کناره گیری از سلطنت، تا زمان مرگش در ۱۷۹۹ میلادی، قدرت را به طور کامل در دست داشت. سالهای اولیه حکومت چیان لونگ، ادامهٔ عصر شکوفایی امپراتوران قبلی بود اما سالهای پایانی حکومت او با مشکلات متعدد داخلی و خارجی برای کشور همراه بود.
امپراتور چیان لونگ تا حدی یک فرمانده نظامی موفق بود. او در ابتدای رسیدن به سلطنت، قیام مردم جنوب چین را سرکوب کرد. خانات جونغار را به قلمرو خویش افزود و نام آن را به سین کیانگ تغییر داد. او اتحادیه قبایل زونگار - گروهی از طوایف غربی مغول - را شکست داد. این واقعه را مورخان نسل کشی زونگارها می نامند؛ زیرا، حتی طبق آمارهای دولت چینگ در آن زمان، ۳۰٪ از جمعیت ۶۰۰٬۰۰۰ نفری زونگارها بدست ارتش چین به قتل رسیده و ۴۰٪ آنان نیز در اثر شرایط بد بهداشتی از جمله بروز آبله، از بین رفتند. امروزه در نتیجه همین واقعه، کسی از این قوم در آسیای مرکزی برجای نمانده است.
امپراتور چیان لونگ در ۱۷۶۵ میلادی کوشید کشور برمه را به قلمرو چینگ ملحق سازد اما در جنگ میان چین و برمه، شکستی بزرگ نصیب او شد و تلاش هایش برای تسخیر برمه ناموفق ماند.
وضعیت چینی ها در ویتنام نیز متزلزل بود. هنگامی که دولت چین برای حمایت از شاه سابق ویتنام - که حکومتش بدست دهقانان ساقط شده بود - ارتشی به این کشور گسیل داشت، نیروهای ویتنامی در زمان عید تت موفق شدند ضربهٔ مهلکی بر پیکره ارتش چین وارد آورد؛ به نحوی که، چینی ها ویتنام را به طور کامل ترک کرده و تا ۹۰ سال بعد، به خاک آن دست اندازی نکردند.
امپراتور چیان لونگ بر خلاف شکست هایش در جنوب، در آسیای مرکزی به نحو موفق تری عمل کرد. ارتش چین در این ناحیه موفق شد قبایل فراوانی نظیر اویغورها، قزاق ها، قرقیزها، مغولان و ایونکس ها را تحت سلطه خود درآورد. با وجود این که، عملیات چین در این مناطق موفق بود، اقوامی مذکور که اینک جزئی از قلمرو دودمان چینگ شده بودند، خصومت و دشمنی با چینی ها را ادامه داده و در قرن ۱۹ میلادی، شورش های فراوانی را علیه این دولت شکل دادند. از طرفی، هزینه های گزافی که این جنگها بر خزانه امپراتوری تحمیل کرد، باعث شد کلیه ثروت کشور در این راه صرف شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفامپراتور چیان لونگ تا حدی یک فرمانده نظامی موفق بود. او در ابتدای رسیدن به سلطنت، قیام مردم جنوب چین را سرکوب کرد. خانات جونغار را به قلمرو خویش افزود و نام آن را به سین کیانگ تغییر داد. او اتحادیه قبایل زونگار - گروهی از طوایف غربی مغول - را شکست داد. این واقعه را مورخان نسل کشی زونگارها می نامند؛ زیرا، حتی طبق آمارهای دولت چینگ در آن زمان، ۳۰٪ از جمعیت ۶۰۰٬۰۰۰ نفری زونگارها بدست ارتش چین به قتل رسیده و ۴۰٪ آنان نیز در اثر شرایط بد بهداشتی از جمله بروز آبله، از بین رفتند. امروزه در نتیجه همین واقعه، کسی از این قوم در آسیای مرکزی برجای نمانده است.
امپراتور چیان لونگ در ۱۷۶۵ میلادی کوشید کشور برمه را به قلمرو چینگ ملحق سازد اما در جنگ میان چین و برمه، شکستی بزرگ نصیب او شد و تلاش هایش برای تسخیر برمه ناموفق ماند.
وضعیت چینی ها در ویتنام نیز متزلزل بود. هنگامی که دولت چین برای حمایت از شاه سابق ویتنام - که حکومتش بدست دهقانان ساقط شده بود - ارتشی به این کشور گسیل داشت، نیروهای ویتنامی در زمان عید تت موفق شدند ضربهٔ مهلکی بر پیکره ارتش چین وارد آورد؛ به نحوی که، چینی ها ویتنام را به طور کامل ترک کرده و تا ۹۰ سال بعد، به خاک آن دست اندازی نکردند.
امپراتور چیان لونگ بر خلاف شکست هایش در جنوب، در آسیای مرکزی به نحو موفق تری عمل کرد. ارتش چین در این ناحیه موفق شد قبایل فراوانی نظیر اویغورها، قزاق ها، قرقیزها، مغولان و ایونکس ها را تحت سلطه خود درآورد. با وجود این که، عملیات چین در این مناطق موفق بود، اقوامی مذکور که اینک جزئی از قلمرو دودمان چینگ شده بودند، خصومت و دشمنی با چینی ها را ادامه داده و در قرن ۱۹ میلادی، شورش های فراوانی را علیه این دولت شکل دادند. از طرفی، هزینه های گزافی که این جنگها بر خزانه امپراتوری تحمیل کرد، باعث شد کلیه ثروت کشور در این راه صرف شود.
wiki: امپراتور چیان لونگ