امپراتور وو هان

فرمانروا وو ( چینی سنتی: 漢武帝، چینی ساده شده: 汉武帝، پین یین: Hànwǔdì، وید جایلز: Han Wu Ti ) ( زادهٔ ۱۵۶ پیش از میلاد – درگذشتهٔ ۲۹ مارس ۸۷ پیش از میلاد ) هفتمین فرمانروا از دودمان هان بود. او در ۱۴۱ پیش از میلاد به فرمانروایی رسید.
فرمانروا وو قلمرو چین را گسترش داد و دولتی همگرا بر پایهٔ کنفوسیانیسم پایه ریخت. وی را بزرگ ترین فرمانروایان دودمان هان و سرتاسر تاریخ چین می شمرند. در پی اقدامات او چین در زمان اقتدار دودمان هان به یکی از نیرومندترین ملت های آن زمان تاریخ بدل گشت. مرزهای چین در زمان او از غرب به قرقیزستان کنونی، از شمال شرقی به کره، و از جنوب به بخش شمالی ویتنام کشیده می شد. او توانست شیونگ نوهای مهاجم به مرزهای شمالی چین را بپراکند. همچنین برای برقراری اتحاد با یوئه چی ها سفیری را به نام چانگ چیان را در ۱۳۹ پیش از میلاد به غرب کشور فرستاد و او تا ازبکستان کنونی به دنبال آنان پیش رفت. این سفر سرآغازی تازه در کشورگشایی های چین در آسیای میانه گشود. او همچنین از آغاز گران تجارت از راه جاده ابریشم با غرب است
در ۱۱۵ پیش از میلاد امپراتور وو سفیرانی را به همراه پیشکش هایی ارزنده به دربار مهرداد دوم فرستاد. قصد او آغاز پیوندهای بازرگانی میان دو کشور بود. در آن زمان کالای مورد نیاز چینیان اسب بود، ولی آنان دربرآورده کردن این نیاز ناکام ماندند. سرانجام سفیر چین در راه بازگشت و آنگاه که از به دست آوردن اسب از ایرانیان نومید گشت، حاکم بلخ را تهدید نمود، نتیجه البته درگیری میان ایرانیان و چینیان و کشته شدن سفیر بود.
در ۱۰۴ پیش از میلاد وو برای تلافی این رویداد سپاهیانی را به فرماندهی لی کوالی به فرغانه گسیلاند، ولی چینیان شکست خوردند. در ۱۰۲ پیش از میلاد این سردار با ۶۰هزار سپاهی تازه نفس به سغد تاخت، اینبار پیروزی هایی به دست آورد. سرانجام با فرمانروای بومی سغد صلح نمود و آن فرمانروا نیز پسر خویش را به گروگانی به دربار هان فرستاد و چینیان نیز سرانجام به کالای خواستنی خویش؛ اسب؛ دست یافتند.