امونیوس
لغت نامه دهخدا
امونیوس. [ اَ م ُ ] ( اِخ ) ملقب به سَکّاس. فیلسوف یونانی ازاسکندریه بود. وفات وی بسال 243 م.روی داد. بین فلسفه افلاطون و ارسطو سازش داد و عقاید شرقی را نیز بدانها افزود، و این غیر از امونیوس پسر هرمیاس است. رجوع به دایرةالمعارف پطرس بستانی شود.
دانشنامه آزاد فارسی
آمونیوس. آمّونیوس (۱۷۵؟ ـ۲۴۲م)(Ammonius)
(ملقّب به ساکاس) فیلسوف یونانی اسکندرانی، پایه گذار مکتب نوافلاطونی. گویا با حمّالی امرار معاش می کرد و از این رو ملقّب به ساکّاس (از ساکّوفوروس۱ به معنی «جوال بَر») شد. مکتب فلسفی اش را در ۱۹۳م در اسکندریه گشود و هِرِنّیوس۲، اوریگنس۳، کاسیوس لونگینوس۴، و پلوتینوس/فلوطین۵ از شاگردان او بودند. نزد مردم به تئودیداکتوس۶ (خداآموخته یا صاحب علم خدادادی) مشهور شد، ولی خود با فروتنی خویشتن را فیلالتیان۷ (دوستدار حقیقت) می نامید.
(ملقّب به ساکاس) فیلسوف یونانی اسکندرانی، پایه گذار مکتب نوافلاطونی. گویا با حمّالی امرار معاش می کرد و از این رو ملقّب به ساکّاس (از ساکّوفوروس۱ به معنی «جوال بَر») شد. مکتب فلسفی اش را در ۱۹۳م در اسکندریه گشود و هِرِنّیوس۲، اوریگنس۳، کاسیوس لونگینوس۴، و پلوتینوس/فلوطین۵ از شاگردان او بودند. نزد مردم به تئودیداکتوس۶ (خداآموخته یا صاحب علم خدادادی) مشهور شد، ولی خود با فروتنی خویشتن را فیلالتیان۷ (دوستدار حقیقت) می نامید.
wikijoo: آمونیوس
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید