امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، اثری از حسن روحانی، اولین دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران است که در اواخر دولت سید محمد خاتمی و همزمان با بالا گرفتن تنش ها بر سر برنامه اتمی ایران، مسئول پرونده اتمی این کشور شد. او در این کتاب، خاطرات خود از مسائل و حوادث به وجود آمده در ۶۷۸ روز مسئولیت خود و همکارانش ( ۱۳۸۲/۷/۱۴ تا ۱۳۸۴/۵/۲۴ ) حول موضوع انرژی هسته ای ایران و چالش های به وجود آمده توسط کشورهای غربی به خصوص آمریکا و سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و بریتانیا را بیان می کند. در این کتاب به تاریخچه فناوری هسته ای در کشور و فرایند دستیابی کشور به چرخه سوخت هسته ای نیز پرداخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
این اثر، اولین کتابی است که توسط یکی از مسئولین ارشد ایران نگارش شده که زمانی ریاست تیم مذاکره کننده هسته ای را برعهده داشته است. دربارهٔ موضوع هسته ای ایران، کتب دیگری همچون کتاب خاطرات محمد البرادعی ( دبیر کل وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی ) ، کتاب خاطرات یوشکا فیشر ( وزیر خارجه وقت آلمان ) ، کتاب خاطرات جک استراو ( وزیر خارجه وقت بریتانیا ) و کتاب خاطرات حسین موسویان ( از اعضای اسبق تیم مذاکره کننده هسته ای ) نیز منتشر شده است.
این کتاب دارای دوازده فصل و هفت پیوست است.
• انقلاب اسلامی و فناوری هسته ای ( ۱۳۸۲ - ۱۳۵۷ )
• چالش ها و ساختارها
• شکل گیری تنش هسته ای و ضرورت های نوین ( مرداد ۱۳۸۱ – مهر ۱۳۸۲ )
• تهدیدزدایی از امنیت ملی ( مهر ۱۳۸۲ – دی ۱۳۸۲ )
• بحران جدید و تلاش های مضاعف
• دیپلماسی در بحران ( مرداد ۱۳۸۳ – آذر ۱۳۸۳ )
• توافق پاریس
• آغاز مذاکرات و زمینه ای برای ایجاد فرصت
• امیدهای نو
• بی اعتمادی و تردید
• تغییر در خطوط قرمز
• دستاوردهای ۶۷۸ روز تلاش
• پیوست ها
• روزشمار پرونده هسته ای ایران ::# تودیع
• اسناد: توافق ها، مذاکرات و نامه ها
• قطعنامه ها
• گزارش های مدیرکل
• مصاحبه های مطبوعاتی
• سخنرانی ها
کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، در دوازده فصل به انضمام پیوست ها، در ۱۲۰۹ صفحه نگارش شده و اولین کتاب جامع در موضوع انرژی هسته ای ایران است که تا به حال منتشر شده و در زمره کتب تاریخ شفاهی ایران قرار می گیرد.
فصل اول با عنوان انقلاب اسلامی و فناوری هسته ای ( ۱۳۸۲ - ۱۳۵۷ ) ، شامل ۷ بخش می شود که به شروع فناوری هسته ای بعد از انقلاب ایران و جمع بندی های مربوط به تعارضات توسعه از جمله نیاز کشور به انرژی هسته ای و لزوم تولید سوخت هسته ای و غنی سازی اورانیوم می پردازد. نویسنده، تمدید معاهده NPT در سال ۱۳۷۴ و همچنین امضای پیمان منع آزمایش های جامع هسته ای ( CTBT ) و رابطه آن ها با بحث توسعه فناوری هسته ای را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. در این فصل، مباحث شورای عالی فناوری های نوین و تصمیم شورا برای شروع ساخت تأسیسات غنی سازی در نطنز در سال ۱۳۷۹ نیز توضیح داده شده است.
... [مشاهده متن کامل]
این اثر، اولین کتابی است که توسط یکی از مسئولین ارشد ایران نگارش شده که زمانی ریاست تیم مذاکره کننده هسته ای را برعهده داشته است. دربارهٔ موضوع هسته ای ایران، کتب دیگری همچون کتاب خاطرات محمد البرادعی ( دبیر کل وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی ) ، کتاب خاطرات یوشکا فیشر ( وزیر خارجه وقت آلمان ) ، کتاب خاطرات جک استراو ( وزیر خارجه وقت بریتانیا ) و کتاب خاطرات حسین موسویان ( از اعضای اسبق تیم مذاکره کننده هسته ای ) نیز منتشر شده است.
این کتاب دارای دوازده فصل و هفت پیوست است.
• انقلاب اسلامی و فناوری هسته ای ( ۱۳۸۲ - ۱۳۵۷ )
• چالش ها و ساختارها
• شکل گیری تنش هسته ای و ضرورت های نوین ( مرداد ۱۳۸۱ – مهر ۱۳۸۲ )
• تهدیدزدایی از امنیت ملی ( مهر ۱۳۸۲ – دی ۱۳۸۲ )
• بحران جدید و تلاش های مضاعف
• دیپلماسی در بحران ( مرداد ۱۳۸۳ – آذر ۱۳۸۳ )
• توافق پاریس
• آغاز مذاکرات و زمینه ای برای ایجاد فرصت
• امیدهای نو
• بی اعتمادی و تردید
• تغییر در خطوط قرمز
• دستاوردهای ۶۷۸ روز تلاش
• پیوست ها
• روزشمار پرونده هسته ای ایران ::# تودیع
• اسناد: توافق ها، مذاکرات و نامه ها
• قطعنامه ها
• گزارش های مدیرکل
• مصاحبه های مطبوعاتی
• سخنرانی ها
کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای، در دوازده فصل به انضمام پیوست ها، در ۱۲۰۹ صفحه نگارش شده و اولین کتاب جامع در موضوع انرژی هسته ای ایران است که تا به حال منتشر شده و در زمره کتب تاریخ شفاهی ایران قرار می گیرد.
فصل اول با عنوان انقلاب اسلامی و فناوری هسته ای ( ۱۳۸۲ - ۱۳۵۷ ) ، شامل ۷ بخش می شود که به شروع فناوری هسته ای بعد از انقلاب ایران و جمع بندی های مربوط به تعارضات توسعه از جمله نیاز کشور به انرژی هسته ای و لزوم تولید سوخت هسته ای و غنی سازی اورانیوم می پردازد. نویسنده، تمدید معاهده NPT در سال ۱۳۷۴ و همچنین امضای پیمان منع آزمایش های جامع هسته ای ( CTBT ) و رابطه آن ها با بحث توسعه فناوری هسته ای را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است. در این فصل، مباحث شورای عالی فناوری های نوین و تصمیم شورا برای شروع ساخت تأسیسات غنی سازی در نطنز در سال ۱۳۷۹ نیز توضیح داده شده است.
