اِمِلین پَنکهِرست ( به انگلیسی: Emmeline Pankhurst ) ، ( زاده ۱۵ ژوئیه ۱۸۵۸ - درگذشته ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ ) فعال حقوق زنان اهل بریتانیا بود. املین پنکهرست معتقد بود که حق رأی زنان، زندگی سیاسی را از پایه دگرگون خواهد کرد، و حس جدید نوع دوستی و اخلاق را به وجود خواهد آورد. او گروه «سافروجت» را برای کسب حق رای زنان در بریتانیا ایجاد کرد. این زنان از راه های مختلف حتی راه های خشن برای رسیدن به خواسته خود استفاده می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
املین پنکهرست از شخصیت های برجسته طرفدار حق رأی زنان بود که برای اجتماعات بزرگی از مبارزات زنان انگلیسی سخن می گفت. وی در بین زنانی که برای دستیابی به هدف حق رای زنان بپا خواستند به عنوان یک زن ویژه محسوب می گردید. نفوذ و دفاع و پشتیبانی شوهرش از آزادی زنان، به تدریج در اندیشه املین اثر کرد. با احساس بی علاقگی آزاداندیشان احزاب مستقل کارگری نسبت به حق انتخاب زنان، از آن ها ناامید شد و خودش سازمان یا اتحادیهٔ اجتماعی و سیاسی زنان ( wspu ) را پایه گذاری کرد.
املین پنکهرست معتقد بود که حق رأی زنان، زندگی سیاسی را از پایه دگرگون خواهد کرد، و حس جدید نوع دوستی و اخلاق را به وجود خواهد آورد.
املین پنکهرست در شهرک موس سایت در نزدیکی شهر منچستر در خانواده ای به دنیا آمد که پدر و مادرش هر دو فعال سیاسی بودند. او در چهارده سالگی با جنبش حق رای زنان آشنا شد. در سال ۱۸۷۹ با وکیلی به نام ریچارد پنکهرست ازدواج کرد که ۲۴ سال از او بزرگ تر بود و به خاطر حمایتش از حق رای زنان شهرت داشت. آنها صاحب پنج فرزند شدند. ریچارد پنکهرست از فعالیت های همسرش بیرون از خانه حمایت می کرد و املین اتحادیه حق رای زنان را بنیان گذاشت که برای به دست آوردن حق رای زنان مجرد و متأهل تلاش می کرد.
به دنبال از هم پاشیدن این اتحادیه او تلاش کرد عضو حزب چپ گرای مستقل کارگر شود اما به خاطر جنسیتش امکان عضویت در این حزب را پیدا نکرد. املین پنکهرست در سال ۱۹۰۳ و پنج سال پس از مرگ همسرش اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان را بنیان گذاشت. این سازمان همه زنان فعال برای حق رای زنان بود که وعده می داد فقط حرف نزند بلکه واقعاً دست به عمل بزند. اعضای این اتحادیه به خاطر درگیری های فیزیکی که به قصد اعتراض انجام می دادند خیلی زود شناخته شدند. آن ها پنجره ها را می شکستند و به مأموران پلیس توهین می کردند. خود املین پنکهرست، دخترانش و برخی دیگر از اعضای فعال اتحادیه چندین بار با مجازات زندان روبه رو شدند و آنجا دست به اعتصاب غذا زدند. بعد از آنکه دختر بزرگ پنکهرست یعنی کریستیبل رهبر اتحادیه شد، اختلاف های درونی بالا گرفت. ایجاد آتش سوزی به تاکتیک مبارزاتی این گروه تبدیل شد و برخی گروه های میانه روتر علیه خانواده پنکهرست به میدان آمدند. با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ املین و کریستیبل خواهان توقف فوری فعالیت های شبه نظامی اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان و حمایت از حکومت بریتانیا در مقابل خطر آلمان شدند.
... [مشاهده متن کامل]
املین پنکهرست از شخصیت های برجسته طرفدار حق رأی زنان بود که برای اجتماعات بزرگی از مبارزات زنان انگلیسی سخن می گفت. وی در بین زنانی که برای دستیابی به هدف حق رای زنان بپا خواستند به عنوان یک زن ویژه محسوب می گردید. نفوذ و دفاع و پشتیبانی شوهرش از آزادی زنان، به تدریج در اندیشه املین اثر کرد. با احساس بی علاقگی آزاداندیشان احزاب مستقل کارگری نسبت به حق انتخاب زنان، از آن ها ناامید شد و خودش سازمان یا اتحادیهٔ اجتماعی و سیاسی زنان ( wspu ) را پایه گذاری کرد.
املین پنکهرست معتقد بود که حق رأی زنان، زندگی سیاسی را از پایه دگرگون خواهد کرد، و حس جدید نوع دوستی و اخلاق را به وجود خواهد آورد.
املین پنکهرست در شهرک موس سایت در نزدیکی شهر منچستر در خانواده ای به دنیا آمد که پدر و مادرش هر دو فعال سیاسی بودند. او در چهارده سالگی با جنبش حق رای زنان آشنا شد. در سال ۱۸۷۹ با وکیلی به نام ریچارد پنکهرست ازدواج کرد که ۲۴ سال از او بزرگ تر بود و به خاطر حمایتش از حق رای زنان شهرت داشت. آنها صاحب پنج فرزند شدند. ریچارد پنکهرست از فعالیت های همسرش بیرون از خانه حمایت می کرد و املین اتحادیه حق رای زنان را بنیان گذاشت که برای به دست آوردن حق رای زنان مجرد و متأهل تلاش می کرد.
به دنبال از هم پاشیدن این اتحادیه او تلاش کرد عضو حزب چپ گرای مستقل کارگر شود اما به خاطر جنسیتش امکان عضویت در این حزب را پیدا نکرد. املین پنکهرست در سال ۱۹۰۳ و پنج سال پس از مرگ همسرش اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان را بنیان گذاشت. این سازمان همه زنان فعال برای حق رای زنان بود که وعده می داد فقط حرف نزند بلکه واقعاً دست به عمل بزند. اعضای این اتحادیه به خاطر درگیری های فیزیکی که به قصد اعتراض انجام می دادند خیلی زود شناخته شدند. آن ها پنجره ها را می شکستند و به مأموران پلیس توهین می کردند. خود املین پنکهرست، دخترانش و برخی دیگر از اعضای فعال اتحادیه چندین بار با مجازات زندان روبه رو شدند و آنجا دست به اعتصاب غذا زدند. بعد از آنکه دختر بزرگ پنکهرست یعنی کریستیبل رهبر اتحادیه شد، اختلاف های درونی بالا گرفت. ایجاد آتش سوزی به تاکتیک مبارزاتی این گروه تبدیل شد و برخی گروه های میانه روتر علیه خانواده پنکهرست به میدان آمدند. با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ املین و کریستیبل خواهان توقف فوری فعالیت های شبه نظامی اتحادیه سیاسی اجتماعی زنان و حمایت از حکومت بریتانیا در مقابل خطر آلمان شدند.
