امق

لغت نامه دهخدا

امق. [ اِ / اُ ] ( ع اِ ) کنج چشم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بیغوله چشم. ج ، آماق.

امق. [ اُ م َ ق ق ] ( ع ص ) دراز. ( از اقرب الموارد ) ( مصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( مهذب الاسماء ). || فرس امق ؛ اسب نیک دراز. ( منتهی الارب ). اسب بسیار دراز. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || وجه امق ؛ روی دراز مانند روی ملخ. || بلد امق ؛ شهری که اطرافش دور باشد. بعیدالارجاء. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

دراز . یا قرس امق اسب نیک دراز

پیشنهاد کاربران

بپرس