امطی. [ اُ] ( ع ص ) راست و درازقامت. || ( اِ ) نام صمغی است که آنرا میخورند. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). بعضی آنرا لبان العذار گویند و علک الاعراب نیز خوانند بدان سبب که چنانکه علک را خایندعرب آن را خاید و گویند علک جوهریست شبه صمغ که آن را علک سازند و لبانه در حب امطی است و بعضی گویند امطی درختی است که در ریگ روید و برگ آنرا گاو میخورد. ( از ترجمه صیدنه ابوریحان بیرونی ، نسخه خطی ).
