امضای رقمی[ ۱] یا امضای دیجیتال نوعی طرح ریاضی وار برای راستی آزمایی اعتبار پیام ها یا اسناد دیجیتال می باشد.
یک امضای دیجیتال که پیش نیازهای آن برآورده شده است، به گیرنده دلیل محکمی ارائه می دهد تا معتقد شود که آن پیام:
• پیام توسط فرستنده شناخته شده ای ساخته شده است ( احرازهویت )
• پیام در مدت انتقال تغییر نکرده است ( یکپارچگی ) [ ۲]
• فرستنده نمی تواند ارسال پیام را انکار کند ( سلب انکار )
امضای دیجیتال، نوعی رمزنگاری نامتقارن است. هنگامی که پیغامی از کانالی ناامن ارسال می شود، یک امضای دیجیتال که به شکل صحیح پیاده سازی شده باشد، می تواند برای شخص گیرنده پیام، دلیلی باشد تا ادعای شخص فرستنده را باور کند یا به عبارت بهتر، شخص گیرنده از طریق امضای دیجیتال می تواند این اطمینان را حاصل کند که همان شخص فرستنده، نامه را امضا کرده است و نامه جعلی نیست. امضاهای دیجیتال در بسیاری از جنبه ها مشابه امضاهای سنتی دستی هستند؛ جعل کردن امضاهای دیجیتال به شکل صحیح بسیار مشکلتر از یک امضای دستی است. طرح فایل امضای دیجیتال بر مبنای رمزنگاری نامتقارن هستند و می بایست به شکل صحیح صورت گیرد تا مؤثر واقع شود. همچنین امضاهای دیجیتال می توانند امضاهایی غیرقابل انکار را ایجاد کنند به این معنی که شخص امضاکننده نمی تواند تا زمانی که کلید شخصی فرد به صورت مخفی باقی مانده است، ادعا کند که من این نامه که امضای من را به همراه دارد، را امضا نکرده ام؛ ولی در زمانی که کلید شخصی فرد در شبکه افشا گردد، شخص می تواند امضای دیجیتال خود را انکار کند هرچند که با اضافه کردن مهر زمانی، امضا معتبر مانده و این مشکل حل می گردد. این پیام های امضا شده می توانند هرچیزی که قابل نمایش به رشته بیتی است، باشد، مانند: پست الکترونیک، قراردادها یا پیام هایی که از طریق قواعد رمزنگاری های دیگر ارسال شده باشند.
درواقع امضای دیجیتال مکانیزمی است که به یک پیام در فضای تبادل اطلاعات اعتبار می بخشد. امضای دیجیتال امنیت تصدیق هویت، محرمانه بودن، امانتداری و غیرقابل انکار بودن را تأمین می کند و از اطلاعات محرمانه در مقابل هرگونه تغییر غیرمجاز محافظت می نماید؛ بنابراین این امضای دیجیتال از دستکاری و خدشه دار کردن اطلاعات جلوگیری می کند. این امضای دیجیتال برای هر شخصی منحصر به فرد می باشد. بزرگترین تفاوت امضاهای دستی با امضاهای دیجیتال در آن است که امضاهای دستی ثابت اند و شکل آنها نباید تغییر کند در حالی که امضاهای دیجیتالی ماهیتاً وابسته به پیام اند و به ازای هر پیام تغییر می کنند. درواقع امضای دیجیتال یک فرایند رمزنگاری نامتقارن می باشد که نوعی مکانیزه امنیتی است که به دو کلید خصوصی و عمومی وابسته است که از این کلیدها برای رمزگذاری پیام در زمان انتقال پیغام و رمزگشایی هنگام دریافت پیام استفاده می نمایند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک امضای دیجیتال که پیش نیازهای آن برآورده شده است، به گیرنده دلیل محکمی ارائه می دهد تا معتقد شود که آن پیام:
• پیام توسط فرستنده شناخته شده ای ساخته شده است ( احرازهویت )
• پیام در مدت انتقال تغییر نکرده است ( یکپارچگی ) [ ۲]
• فرستنده نمی تواند ارسال پیام را انکار کند ( سلب انکار )
امضای دیجیتال، نوعی رمزنگاری نامتقارن است. هنگامی که پیغامی از کانالی ناامن ارسال می شود، یک امضای دیجیتال که به شکل صحیح پیاده سازی شده باشد، می تواند برای شخص گیرنده پیام، دلیلی باشد تا ادعای شخص فرستنده را باور کند یا به عبارت بهتر، شخص گیرنده از طریق امضای دیجیتال می تواند این اطمینان را حاصل کند که همان شخص فرستنده، نامه را امضا کرده است و نامه جعلی نیست. امضاهای دیجیتال در بسیاری از جنبه ها مشابه امضاهای سنتی دستی هستند؛ جعل کردن امضاهای دیجیتال به شکل صحیح بسیار مشکلتر از یک امضای دستی است. طرح فایل امضای دیجیتال بر مبنای رمزنگاری نامتقارن هستند و می بایست به شکل صحیح صورت گیرد تا مؤثر واقع شود. همچنین امضاهای دیجیتال می توانند امضاهایی غیرقابل انکار را ایجاد کنند به این معنی که شخص امضاکننده نمی تواند تا زمانی که کلید شخصی فرد به صورت مخفی باقی مانده است، ادعا کند که من این نامه که امضای من را به همراه دارد، را امضا نکرده ام؛ ولی در زمانی که کلید شخصی فرد در شبکه افشا گردد، شخص می تواند امضای دیجیتال خود را انکار کند هرچند که با اضافه کردن مهر زمانی، امضا معتبر مانده و این مشکل حل می گردد. این پیام های امضا شده می توانند هرچیزی که قابل نمایش به رشته بیتی است، باشد، مانند: پست الکترونیک، قراردادها یا پیام هایی که از طریق قواعد رمزنگاری های دیگر ارسال شده باشند.
درواقع امضای دیجیتال مکانیزمی است که به یک پیام در فضای تبادل اطلاعات اعتبار می بخشد. امضای دیجیتال امنیت تصدیق هویت، محرمانه بودن، امانتداری و غیرقابل انکار بودن را تأمین می کند و از اطلاعات محرمانه در مقابل هرگونه تغییر غیرمجاز محافظت می نماید؛ بنابراین این امضای دیجیتال از دستکاری و خدشه دار کردن اطلاعات جلوگیری می کند. این امضای دیجیتال برای هر شخصی منحصر به فرد می باشد. بزرگترین تفاوت امضاهای دستی با امضاهای دیجیتال در آن است که امضاهای دستی ثابت اند و شکل آنها نباید تغییر کند در حالی که امضاهای دیجیتالی ماهیتاً وابسته به پیام اند و به ازای هر پیام تغییر می کنند. درواقع امضای دیجیتال یک فرایند رمزنگاری نامتقارن می باشد که نوعی مکانیزه امنیتی است که به دو کلید خصوصی و عمومی وابسته است که از این کلیدها برای رمزگذاری پیام در زمان انتقال پیغام و رمزگشایی هنگام دریافت پیام استفاده می نمایند. [ ۳]
wiki: امضای دیجیتال