تعریف بند الف مادهٔ ۲ راهنمای ۲۰۰۱ آنسیترال پیرامون امضای الکترونیک چنین است: امضای الکترونیک عبارت از دادهٔ دیجیتال است که با انضمام یا وابستگی منطقی آن به یک داده پیام، مؤید شخصیت انحصاری امضاکننده و قبول وی نسبت به همان داده پیامی است که آن دادهٔ دیجیتال به آن منضم شده یا با آن وابستگی منطقی دارد. دستورالعمل امضای الکترونیک اروپا نیز در تعریف امضای الکترونیک بیان می کند: داده های الکترونیک که به سایر داده پیام های الکترونیک منضم شده یا به نحو منطقی به آنها متصل شده و به عنوان وسیله ای برای مستندسازی به کار می رود قانون تجارت الکترونیک∗ ایران نیز در بند «ی» از مادهٔ ۲، در تعریف امضای الکترونیک چنین مقرر می دارد: امضای الکترونیک عبارت از هر نوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شده به داده پیام است که برای شناسایی امضاء کننده داده پیام مورد استفاده قرار می گیرد.
همان طور که از تعاریف مذکور پیدا است امضای الکترونیک به هر تأییدی گفته می شود که به صورت الکترونیک ایجاد شده و ممکن است یک علامت، رمز∗ ، کلمه، عدد، یک نام تایپ شده، تصویر دیجیتال یک امضای دست نویس، یا هر نشان الکترونیک اثبات هویت باشد که توسط صادرکننده یا قائم مقام وی اتخاذ و به یک قرارداد یا هر سند دیگری ملحق شده باشد. به عبارت ساده تر، امضای الکترونیک یک داده است که به سایر داده ها منضم شده و ارتباط امضاء کننده را با داده هایی که به آنها منضم شده مشخص می کند. باید پذیرفت امضای الکترونیک همانند امضای دست نویس دارای آثار حقوقی احراز هویت امضاءکننده سند و التزام وی به مندرجات آن است.
نخستین بار کانون وکلای ایالات متحده، در سال ۱۹۹۲ میلادی در خصوص مسائل حقوقی و قانونی امضاء در قراردادهای الکترونیک شروع به کار کرد و در سال ۱۹۹۵ میلادی پیش نویس و رهنمودهای امضای دیجیتال را که در خصوص نحوه امضاء در قراردادهای الکترونیک و زیرساخت های آن بود، در پنج فصل تهیه کرد. [ ۱]
در همان سال اولین قانون در مورد امضای دیجیتال را تصویب کرد که در مورد ایجاد قطعیت و اعتبار قراردادهای الکترونیک و نیز فناوری های مربوط به رمزنگاری و احراز هویت و مراجع گواهی امضای الکترونیک بود.
در ۱۲ ژون سال ۱۹۹۶ میلادی و سپس هم با الحاقی به مادهٔ ۵ در سال ۱۹۹۸ میلادی کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد ( آنسیترال ) قانون نمونه ای در باب تجارت الکترونیک تدوین کرد که شامل مقرراتی در خصوص امضای الکترونیک بود. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهمان طور که از تعاریف مذکور پیدا است امضای الکترونیک به هر تأییدی گفته می شود که به صورت الکترونیک ایجاد شده و ممکن است یک علامت، رمز∗ ، کلمه، عدد، یک نام تایپ شده، تصویر دیجیتال یک امضای دست نویس، یا هر نشان الکترونیک اثبات هویت باشد که توسط صادرکننده یا قائم مقام وی اتخاذ و به یک قرارداد یا هر سند دیگری ملحق شده باشد. به عبارت ساده تر، امضای الکترونیک یک داده است که به سایر داده ها منضم شده و ارتباط امضاء کننده را با داده هایی که به آنها منضم شده مشخص می کند. باید پذیرفت امضای الکترونیک همانند امضای دست نویس دارای آثار حقوقی احراز هویت امضاءکننده سند و التزام وی به مندرجات آن است.
نخستین بار کانون وکلای ایالات متحده، در سال ۱۹۹۲ میلادی در خصوص مسائل حقوقی و قانونی امضاء در قراردادهای الکترونیک شروع به کار کرد و در سال ۱۹۹۵ میلادی پیش نویس و رهنمودهای امضای دیجیتال را که در خصوص نحوه امضاء در قراردادهای الکترونیک و زیرساخت های آن بود، در پنج فصل تهیه کرد. [ ۱]
در همان سال اولین قانون در مورد امضای دیجیتال را تصویب کرد که در مورد ایجاد قطعیت و اعتبار قراردادهای الکترونیک و نیز فناوری های مربوط به رمزنگاری و احراز هویت و مراجع گواهی امضای الکترونیک بود.
در ۱۲ ژون سال ۱۹۹۶ میلادی و سپس هم با الحاقی به مادهٔ ۵ در سال ۱۹۹۸ میلادی کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد ( آنسیترال ) قانون نمونه ای در باب تجارت الکترونیک تدوین کرد که شامل مقرراتی در خصوص امضای الکترونیک بود. [ ۲]
wiki: امضای الکترونیک