امصیا

لغت نامه دهخدا

امصیا. [ ] ( ص ) کسی که خداوند او را تقویت می دهد. ( از قاموس کتاب مقدس ). || ( اِخ ) چهار تن به این اسم بوده اند. 1- پادشاه هشتمین از پادشاهان یهودا و او پسر یوآش و جانشین وی بود و در سن 25 سالگی به تخت شهریاری استقرار یافت و مدت 29 سال یعنی از سال 804-775 ق. م. مسیح پادشاهی کرد. 2- مردی از بنی شمعون. 3- لاوی که زمان بودنش معلوم نیست. 4- کاهن گوساله زرینی که در بیت ایل بود و او همان است که در حضور یربعام درباره عاموص نبی سخن چینی نمود. ( از قاموس کتاب مقدس ). و رجوع به همین کتاب و عاموص شود.

دانشنامه آزاد فارسی

اَمَصیا ( ـ۷۸۳پ م)(Amaziah)
(در عبری به معنی«نیرویافته از خدا») شاه یهودا(۸۰۰ـ۷۸۳پ م). با پادشاهی های اَدومو اسرائیل جنگید. ادومیان را در ۷۹۸پ م شکست داد، ولی خود در ۷۹۵پ م مغلوب و اسیر یَهوآش، شاه اسرائیل، شد. سالیانی بعد توطئه گران در لاخیشاو را کشتند.
wikijoo: امصیا

پیشنهاد کاربران

بپرس