امستراد سی پی سی

آمستراد سی پی سی. «آمستراد سی پی سی» ( به انگلیسی: Amstrad CPC ) یک رایانه خانگی ۸ بیتی می باشد که توسط شرکت آمستراد و بین سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۹۰ میلادی تولید گردید. ( عبارت CPC مخفف اصطلاح «Colour Personal Computer» می باشد ) این رایانه برای رقابت با بقیه رایانه های خانگی اواسط دهه ۸۰ میلادی و ورود به آن بازار ( که تحت تسلط کمودور ۶۴ و اسپکتروم بودند ) طراحی گردید. این رایانه ابتدا در بازارهای بریتانیا، فرانسه، اسپانیا و آلمان توزیع شد.
این سری از رایانه ها دارای شش مدل مختلف بودند: مدل های CPC464 ، CPC664 و CPC6128 که در بازار رایانه های خانگی اروپا بسیار موفق بودند. بعد از مدتی دو مدل دیگر با نام های 464plus و 6128plus تولید شدند که سعی نمودند تا با ارتقاء سخت افزاری عمر این سری را در بازار طولانی تر نمایند که البته موفقیت مدل های قبلی را نداشتند.
سخت افزار مدل های CPC بر اساس «سی پی یو» زیلاگ زد ۸۰ و به همراه ۶۴ یا ۱۲۸ کیلوبایت حافظه رَم طراحی گردیده بود. این رایانه دارای یک صفحه کلید توکار و دستگاه ذخیره هماهنگ با سیستم ( یک دستگاه ضبط نوار کاست فشرده یا گرداننده فلاپی دیسک ۳ اینچ ) بود. دستگاه های اصلی فقط به صورت باندل و همراه با یک نمایشگر سیاه و سفید یا رنگی به فروش می رفتند. [ ۱] علاوه بر این شرکت های زیادی اقدام به تولید لوازم جانبی سخت افزاری از جمله گرداننده های دیسک، چاپگرها و حافظه های افزودنی برای این سری نمودند.
سری CPC به شدت در تقابل با رایانه های خانگی آن روز که در اصل برای بازی های ویدئویی استفاده می شدند و دارای آرشیو بزرگی از نرم افزار و بازی بودند، قرار داشت. اما از جذابیت های این سری می توان به قیمت پایین، رزولوشن بالای متن در حالت سیاه و سفید، قابلیت های گرافیکی و توانایی اجرای نرم افزار «سی پی/ام»، اشاره کرد که با طیف وسیعی از نرم افزارهای کاربردی پشتیبانی می گردید.
از این رایانه در طول دوران حیات خود حدود سه میلیون دستگاه در سراسر جهان به فروش رسید. [ ۲]
فلسفه طراحی سری رایانه های CPC در واقع بر دو اصل استوار بود. اصل اول عبارت از طراحی سیستمی بود که همه ملزومات مورد نیاز کاربر را یکجا و در یک دستگاه به او ارائه نماید. وجود صفحه کلید توکار، سیستم ذخیره سازی داخلی که همراه با یک نمایشگر بر این اساس استوار بود. اغلب رایانه های خانگی آن زمان مانند «سری زد اکس اسپکتروم»، کمودور ۶۴ و «بی بی سی میکرو» بر پایه استفاده از تلویزیون های خانگی به عنوان نمایشگر و یک رابط جداگانه جهت اتصال به دستگاه پخش نوار کاست یا گرداننده خارجی فلاپی دیسک، طراحی شده بودند. در واقع این ایده ( همه نیازهای کاربر در یک دستگاه[ ۳] ) چیز جدیدی نبود و سیستم های تجاری آن زمان و حتی رایانه «کمودور پی ایی تی»[ ۴] نیز این ایده را اجرا کرده بودند. اما در بین سیستم های رایانه خانگی، این سیستم قبل از اپل مکینتاش این ایده را اجرا نمود.