امرزش نامه

آمرزش نامه. آمرزش نامه، در مذهب کاتولیک وعدهٔ رهایی کامل یا جزئی از مجازات گناهانی ست که پیشتر بخشیده شده اند و مسیحی مؤمن بر حسب وظیفه به آن کار متمایل است و از آن مطابق شرایط تعیین شده با یاری کلیسا سود می برد، در حقیقت کلیسا مطابق اختیاراتی که دارد، مغفرت و خشنودی مسیح و قدیسین مسیحیت را به شخص توبه کرده اعطا می کند. [ ۱] این خشنودی، در قبال دعاها و کارهای نیک به شخص اعتراف کننده اعطا می شوند. [ ۲] آمرزش نامه، جایگزینی برای توبه های سخت و دشوار در مسیحیت اولیه شد.
سوءاستفاده های به وجود آمده در اعطا و فروش آمرزش نامه، نقطهٔ عطف اعتراض مارتین لوتر بود که به اصلاحات پروتستانی انجامید. [ ۳]
بر طبق آموزه های مطرح شده در دستورهای مذهبی کلیسای کاتولیک، وقتی که شخص مسیحی مرتکب گناه می شود، دو عاقبت متمایز در انتظار وی است. یکی٬گناه مرگبار یا گناه کبیره است که آگاهانه و آزادانه توسط شخص گناهکار انتخاب می شود و برابر است با از دست دادن دوستی با خدا به عنوان تنها منبع زندگی ابدی. مطابق تعالیم کلیسای کاتولیک، از دست دادن زندگی و دوستی ابدی با خدا و مرگ ابدی در جهنم، مجازات ابدی نامیده می شود. [ ۴] دیگری گناهانی هستند که ابدی نیستند و با نام گناهان قابل عفو یا گناهان صغیره شناخته می شوند. این گناهان مطابق تعالیم کلیسای کاتولیک، در واقع دلبستگی ناسالم به آفریده ها هستند که می توانند یا در حین حیات یا بعد از مرگ در برزخ مورد عفو قرار گیرند. برای تنبیه، شخص گناهکار باید از تمام دلبستگی ها به آفریده ها دوری جوید و حتی زمانی که مورد بخشایش قرار گیرد، دلبستگی به موجودات دنیوی ممکن است در وی باقی مانده باشد. پس شخص باید سعی خود را بر نیکوکاری و همچنین نماز و شیوه های دیگر توبه متمرکز کند تا بتواند شخصیت سابق را کنار گذاشته و به شخصیت جدیدی درآید. [ ۵]
بر طبق اصول آمرزش، از اول ژانویه ۱۹۶۷ پاپ پل ششم، در پاسخ به پیشنهادهای مطرح شده در شورای دوم واتیکان، به طور اساسی در کاربرد عملی اصول سنتی تجدید نظر به عمل آورد. او روشن ساخت که هدف کلیسا تنها کمک به مؤمنان برای توبه نبود بلکه می خواست آنان را به کارهای نیک و امور خیر نیز تشویق کند.
پل ششم دستور داد که در لیست رسمی نمازهای آمرزش و اعمال نیک تجدید نظر به عمل آید، به این صورت که آمرزش نامه به مهم ترین نمازها، اعمال زاهدانه، توبه و طلب بخشایش تعلق گیرد. [ ۶]