امراض
/~amrAz/
برابر پارسی: بیماری ها
لغت نامه دهخدا
امراض. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ مرض. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). ناخوشیها. بیماریها. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ).
- امراض اطفال ؛ بیماریهای کودکان.
- امراض جلدی ؛ بیماریهایی که در پوست پیدا میشود.
- امراض داخلی ؛ بیماریهای درونی.
- امراض دماغی ؛ بیماریهای مغز.
- امراض روحی یا روانی ؛ بیماریهای مربوط به روان.
- امراض ساری ؛ بیماریهای واگیر و همه گیر.
- امراض عصبی ؛ بیماریهای پی. بیماریهایی که در اعصاب پیدا میشود.
- امراض نسوان ؛ بیماریهای زنانه.
- امراض وبایی ؛ بیماریهای همه گیر. بیماریهای دنیاگیر.
تقسیمات امراض در طب قدیم بقرارزیر است : امراض اوعیه ، امراض بحرانیه ، امراض جزئیه ،امراض حاده ، امراض سوء الترکیب ، امراض سوء مزاج ، امراض شرکیة، امراض شکل ، امراض صفائح الاعضاء، امراض طاریه ، امراض عدد، امراض عصریه ، امراض فصلیه ، امراض کُلِیَّه ، امراض عادیه ، امراض متعدیه ، امراض متوارثه ، امراض مجاری ، امراض مرکبه ، امراض مزمنه ، امراض مسریه ،امراض مسلمه ، امراض مشارکه ، امراض مشترکه ، امراض مفرده ، امراض مقدار، امراض مؤمنه ، امراض وافده ، امراض وبائیه ، امراض وضع. و رجوع به بحر الجواهر شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع مرض ناخوشیها بیماریها
جمع مرض . نا خوشیها . بیماریها
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
بیماری ها