( امراءة ) امراءة. [ اِ رَ ءَ ] ( ع اِ ) مؤنث امرء. زن. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). همزه آن وصل و را در هر حال مفتوح است و در آن لغت دیگری است : مراءة بوزن تمرة. جایز است فتحه همزه به راء نقل و خود همزه حذف شود و مرة بوزن سنة باقی بماند و شکل دیگری نیز از این کلمه گفته اند و آن امروءاست. ( از اقرب الموارد ). جمع آن بلفظش نیامده. ( از منتهی الارب ). ج ، نساء، نسوة، نسوان. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به مراءة و امروء و اقرب الموارد شود.
