امر فعلی

[ویکی فقه] مرتبه ابلاغ امر به مکلفان، بعد از مرتبه اقتضا و انشا را امر فعلی گویند.
امر فعلی، مقابل امر انشایی است و به امری گفته می شود که بعد از وجود مقتضی و ملاک (مصلحت ملزمه) در متعلق آن، از جانب شارع (آمر) انشا و به مکلفان ابلاغ گردیده و در مورد آنها فعلیت پیدا می کند. بعد از این مراحل، اگر مکلف تمامی شرایط تکلیف را داشت و مانعی برای توجه تکلیف به وی وجود نداشت، امر بر او منجز می شود.
نکته
اوامر شارع خطاب به همه مکلفان چه عالم و چه جاهل صادر شده است، ولی فعلیت حتمیه آنها منوط به اطلاع مکلف از راه قطع و یا یکی از راه های ظنی معتبر است که از آن تعبیر به «ابلاغ» و عدم وجود مانع، شده است.