امر تعبدی

[ویکی فقه] امر محتاج به قصد قربت هنگام امتثال را امر تعبدی گویند.
امر تعبدی، مقابل امر توصلی است و به امری گفته می شود که سقوط آن مشروط به قصد قربت است؛ یعنی باید به قصد قربت انجام گیرد، مثل: امر به نماز، که اگر نماز بدون قصد قربت انجام شود، امر به نماز ساقط نمی شود.
عناوین مرتبط
واجب تعبدی؛تعبدیات.