امثوله

لغت نامه دهخدا

( امثولة ) امثولة. [ اُ ل َ ] ( ع اِ ) حجت. || بیتی که بعد بیتی خوانده شود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ابیاتی که بدانها مثل زده می شود. ج ، امثولات و اماثیل. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران