امتخاط

لغت نامه دهخدا

امتخاط. [اِ ت ِ ] ( ع مص ) بینی پاک کردن. ( مصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). بینی افشانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || از دست ربودن و بیرون کشیدن چیزی را. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). ربودن چیزی. ( شمس اللغات ). || شمشیر از نیام برکشیدن. ( مصادر زوزنی ) ( از شمس اللغات ). شمشیر برکشیدن. ( منتهی الارب ) ( از قطر المحیط ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران