امانت گزار

لغت نامه دهخدا

امانت گزار. [ اَ ن َ گ ُ ] ( نف مرکب ) اداکننده امانت. امین. گزارنده امانت :
خداترس باید امانت گزار
امین کز تو ترسد امینش مدار.
سعدی.

فرهنگ فارسی

ادا کننده امانت . امین

فرهنگ معین

( ~. گُ ) [ ع - فا. ] (ص . ) امین ، کسی که شرط امانت داری را به جا می آورد.

پیشنهاد کاربران

امانت گزار:
امانت گذار:
گزاردن یعنی" به جا آوردن"، ادا کردن" به کسی که امانت را ادا می کند. یعنی باز پس می دهد اما امانت گذار با حرف "ذ" اگر به کار رود به معنای کسی است که امانتی را نزد دیگری می گذارد یعنی به دست او می سپارد.
( غلط ننویسیم ، ابوالحسن نجفی ، چاپ نهم ۱۳۷۸ ص ۳۸. )

بپرس