لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
مترادف ها
اطمینان کننده، باور کننده، امانت گذار، ودیعه گذار، اعتباردهنده، نسیه دهنده، توکل کننده
پیشنهاد کاربران
امانت گزار:
امانت گذار:
گزاردن یعنی" به جا آوردن"، ادا کردن" به کسی که امانت را ادا می کند. یعنی باز پس می دهد اما امانت گذار با حرف "ذ" اگر به کار رود به معنای کسی است که امانتی را نزد دیگری می گذارد یعنی به دست او می سپارد.
( غلط ننویسیم ، ابوالحسن نجفی ، چاپ نهم ۱۳۷۸ ص ۳۸. )
امانت گذار:
گزاردن یعنی" به جا آوردن"، ادا کردن" به کسی که امانت را ادا می کند. یعنی باز پس می دهد اما امانت گذار با حرف "ذ" اگر به کار رود به معنای کسی است که امانتی را نزد دیگری می گذارد یعنی به دست او می سپارد.
( غلط ننویسیم ، ابوالحسن نجفی ، چاپ نهم ۱۳۷۸ ص ۳۸. )