امان طلبیدن. [ اَ طَ ل َ دَ] ( مص مرکب ) امان خواستن. ( فرهنگ فارسی معین ) : جباران کامکار در حریم روزگار او امان طلبیدند. ( کلیله و دمنه ). رجوع به امان و امان جستن شود.