امامزاده حمزه

امامزاده حمزه یکی از فرزندان امام هفتم شیعیان موسی کاظم و برادر امام هشتم شیعیان علی بن موسی الرضا می باشد که آرامگاه او در کنار مرقد شاه عبدالعظیم قرار دارد وی زمانی که برای دیدن برادرش رضا، عازم خراسان بود، در شهر ری درگذشت. وی برادر عبدالله بن موسی است. گفته می شود عبدالعظیم حسنی به زیارت قبر وی می رفته و می گفت: «این قبر یکی از پسران موسی کاظم است. »
چندین امامزاده با نام حمزه در ایران وجود دارد ولی از همه مشهورتر امامزاده حمزه تهران است.
بعضی مدفن او را در قم و برخی در ترشیز ( کاشمر ) ( البته امامزاده حمزه کاشمر، فرزند حمزه بن موسی کاظم ری است ) و بعضی در جزیره طرف جنوب حله نوشته اند. اما محدث نوری در تحیه الزائر، قول اخیر را بی اصل شمرده است. خاندان سید محمدباقر شفتی از نسل همین امامزاده حمزه هستند. پادشاهان صفویه که خود را از اولاد او می دانستند در ایام سلطنت خود به آن توجه زیادی داشته اند؛ و شاه طهماسب صفوی به احداث بقعه و گنبد برای مرقدش همت گماشته است.
احمد بن موسی با برادر خود امامزاده حمزه و علاء الدین حسین و دیگر سادات، که قصد خراسان و دیدار علی بن موسی را داشتند، با سپاه قتلغ خان، حاکم شیراز مواجه شدند، و چون یاران احمد بن موسی آمادگی برای نبرد نداشتند و بعضاً مجروح و زخمی شده بودند، از معرکه گریخته و خود احمد بن موسی هم پس از این جریانات کشته شد.
در این میان، می توان چنین ادعا کرد که امامزاده حمزه در این جنگ با سپاه حاکم شیراز زخمی شده و به شهر ری گریخت که در آنجا به دست سربازان مأمون شناسایی و به قتل رسید یا این که با همان زخم درگذشت.

اِمامزاده حَمزه
جنوب غربی صحن حضرت عبدالعظیم (ع) در شهر ری. مقبرۀ یکی از فرزندان امام موسی بن جعفر (ع) است. مدفن شیخ ابوالفتوح رازی (مفسر بزرگ شیعی) و میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی. در جنوب غربی صحن امامزاده کوچۀ کوتاه یا راهرو روبازی است که یک سردر از زمان شاه طهماسب صفوی و کتیبه ای از کاشی معرق به تاریخ ۸۴۵ ق دارد. صندوق چوبی ایوان بزرگ شرقی و مسجد بالای سر آن از همان دوره و ضریح نقره و سایر تأسیسات از اواسط دورۀ قاجاریان و در زمان مظفرالدین شاه است. اخیراً توسعه و نوسازی وسیعی در حرم صورت گرفته است. بعضی منابع این امامزاده را جدّ صفویه برشمرده اند.